przysłowiowe rymowanie

[Eärendil]

człowiek człowiekowi wilkiem
zanim z lasu go wywabisz
pomyśl choć przez krótką chwilkę
czy cię nie spróbuje zabić

może na języku Boga
nosi mając innych gdzieś
a w serduchu diabła chowa
cichą wodą brzegi rwie

chłop co musi rad uczyni
praca cnotę doskonali
pierwsi będą ostatnimi
mostów nie należy palić

czyja rola tego wola
drzewa umierają stojąc
twarda bywa życia szkoła
rany się szybciutko goją

mówią - diabeł nigdy nie śpi
i ogonem na mszę dzwoni
człowiek myśli - Pan Bóg kreśli
każdy medal ma dwie strony

[Leon Gutner]

Chwalę za złożenie wszystkiego w całość .
Ale chyba rad bym poczytać wiersze na temat każdego z tych przysłów oddzielnie .

Z ciekawością L.G.

[Koleś]

Zgrabne połączenie przysłów w spójną opowieść o ostrożności w kontaktach z drugim człowiekiem. Z tego kolażu złotych myśli skleciłeś myśl przewodnią, co było dość karkołomnym pomysłem, ale Tobie ta sztuka się udała i za tę pracę należą Ci się brawa. To taka rymowanka, ale z treścią, z jakimś przekazem, który spina te "zrymowane" przysłowia.

Zastanowiłbym się nad interpunkcją, myślę że dodałaby kolorytu temu wierszowi, bo teraz wygląda on trochę jak ludowe kuplety, a przecinki i kropki mogłyby pomóc utrzymać słowa w ryzach, bo czasami są tu zbytnio trochę rozbiegane.

Moim zdaniem, bardzo fajny i niegłupi wiersz napisany lekko i bezpretensjonalnie, z fajnymi rymami.
Pozdrawiam.

[Liliana]

Lekko, zgrabnie. Trochę mi przeszkadza przy czytaniu rym męski w 2. zwrotce podczas gdy w pozostałych masz same rymy żeńskie.

Pozdrawiam