Casting

[alchemik]

Zastanawiające jest dla mnie pomawianie As_a o TWA.
Można nie rozumieć i nie potrafić odczytywać wierszy tabakiery bez odpowiedniego klucza, bądź istotnego narzędzia, jakim jest inteligencja emocjonalna.
Dopracowane pod każdym względem, gdzie każde zwykłe słowo może być symbolem, bądź odwróceniem sytuacji.
Jaki sens ma czytanie infantylnych wierszy? I bębnienie o tej infantylności wszem i wobec, kiedy ta infantylność wynika z nieumiejętności odczytu, tak bardzo wymagającej treści, upozowanej na banał.
Ja określiłbym, twoje wiersze, tabakiero, jako te z wyższej półki - dla koneserów.

[nie]

Byle bełkot może opływać w metafory i być interpretowany na dwieście sposobów.
Zgadzam się, że wiersz jest dla wybrańców. Takich, których nie bolą oczy od grafojebnych światełek.

I faktycznie, za każdym razem pojawia się towarzystwo, które przyklaśnie i obślini się z zachwytu, cokolwiek opublikujesz.

[alchemik]

Ja sięgam głęboko w treść, ukryte emocje, wykraczając poza stanowiącą pułapkę powierzchowność. I próbuje robić to przy wierszu każdego autora. Być może jestem jednym z niewielu, którzy potrafią właściwie odczytywać twoje wiersze, tabakiero.
Skad więc ci śliniący się?
Z powodu wielopoziomowości odczytu, chyba.

[eka]

Zgadzam się, że wiersz jest dla wybrańców. Takich, których nie bolą oczy od grafojebnych światełek.

Może nie wybrańców, ale na pewno dla czytających ze zrozumieniem, bo w tym wierszu jest ciemność (obrazowanie sytuacji) i sztuczne światełko, a erzac nigdy nie zaświeci tak, jak naturalne źródło.

I faktycznie, za każdym razem pojawia się towarzystwo, które przyklaśnie i obślini się z zachwytu, cokolwiek opublikujesz.

Wystarczy wejść w tematy użytkownika, aby zweryfikować powyższy sąd.
----------------------------------------------------------------------------------
Faktycznie casting trwa, tylko pośrednio związany z wierszem. Dobrze mieć świadomość celu uczestnictwa.
I języka, którym się posługujemy.

[nie]

bo w tym wierszu jest ciemność (obrazowanie sytuacji) i sztuczne światełko, a erzac nigdy nie zaświeci tak, jak naturalne źródło.

Zobacz, jak z tego formalnego banału pięknie wydobyłaś głęboko ukrytą treść, która jest... kolejnym banałem.

Teraz zdajesz sobie sprawę, że twoja wykładnia jest wobec tego sama w sobie negatywną oceną wiersza.

Nic dodać, nic ująć.

[alchemik]

Nie, to zabawne, ale z kolei twoje wykładnie, przypominają mi wiersze samej Dorotki. Jedno jest pewne. To głęboko przemyślane treści, kamuflujące banały oraz tożsamości kotek Dorotki.

[skaranie boskie]

Coś mi też zgrzyta w tym światełku mydlącym...
Alchemik zasugerował zmianę:

Zamilcz o tym, co chciałeś tej pamiętnej nocy,
w sztucznym blasku światełka mydliłeś mi oczy.

Moim zdaniem zbyt wypacza ona oryginalny tekst:

Zamilcz o tym, co chciałeś tej pamiętnej nocy,
kiedy sztucznym światełkiem mydliłeś mi oczy.

Rozumiem przenośnię, ale trudno mi się pogodzić z mydleniem światełkiem, nawet sztucznym.
Pozwól, Tabakiero, że wtrącę swoje trzy grosze, nawet nie jako sugestię, tylko dla wprawy.

Zamilcz o tym, co chciałeś tej pamiętnej nocy,
kiedy mocą światełka mydliłeś mi oczy.

To bardzo udany wiersz jest. Trąca liryką już od pierwszego wersu i chyba o to właśnie chodzi. Szkoda, że taki krótki, jak tamta letnia noc zapewne...

[tabakiera]

Wiesz, Skaranie, to bardzo dobry pomysł - ta zmiana.
Dzięki.

[skaranie boskie]

Dzięki.

Voila