park

[P.A.R.]

park







przecież nie oszukam dnia
choćbym wypalił cię do połowy
i gasił w popielniczce ust
każdy oddech

pamiętając jak wyrywałaś dłonie alejom
zanim zdążyły się zazielenić

drewniany mostek sterczy tam jeszcze
wątły niczym dzisiejsza wiosna

poczekaj
znowu sztywnieją mi palce
coraz trudniej zasznurować ślady
do mickiewicza



Łódź.09.04.2011.

[Pinokio]

fajnie P.A.R zagłębić się w wersach Twojego Parku doznań
dobry wiersz, gratuluję

[P.A.R.]

wiesz długonosy
parku jest coraz więcej
a ja już nie dorastam
i smutnieję co dzień
skracając kroki ...

[Alek Osiński]

wyrywałaś dłonie alejom

mnie to akurat razi
ale dwie ostatnie strofy biorę bez gadania

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Mnie z kolei razi popielniczka ust - przede wszystkim z powodów estetycznych. Za to ostatnia zwrotka - cymesik. Pozdrawiam.

[SamoZuo]

Mi się podoba ta "popielniczka ust" ale "wyrywanie dłoni alejom" jest dziwne.
Czy w wierszu chodzi o tęsknotę za wiosną życia oraz nieuchronnym stwierdzeniem,że minęła i nie da się tego oszukać?
Bo tylko zbuntowanej i romantycznej młodzieży blisko do Mickiewicza? Dobrze zinterpretowałam?



Pozdrawiam

[P.A.R.]

jednemu dziś to drugiemu tamto
nikt im dogodzić chyba nie zdoła
więc pani ewo proszę mnie zamknąć
nim jak prawdziwy spienię się polak ...

[atoja]

trafiasz do mnie P.A.R.

czekam na tomik, cobym nie latała po piętrach

[P.A.R.]

trafiasz do mnie P.A.R.

aż się boję co to znaczy
wyobraźnia na manowcach
nawet rym na chwilę zacichł
bez pomysłu jak ci sprostać ...

[anastazja]

pamiętając jak wyrywałaś dłonie alejom
zanim zdążyły się zazielenić

bardzo ładna fraza i ostatnia cudo