C'est la vie

[point of view]

Uniósł się anioł na skrzydle, pióra miał podarte,
Sińce pod oczami i jeansy wytarte.
To wtedy się stało gdy gruchnął z niebiesich,
Smętnie w górę spojrzał i wzrok swój zawiesił.

Czy warto? Czy trzeba? Czy pora? Czy teraz?
Czy dobrze? Czy słusznie? - i westchnął „cholera!”
A Tatko co z nieba spoglądał do dołu,
Rachubę już stracił upadłych aniołów.

[Gloinnen]

Pozwoliłam sobie przenieść ten wiersz do działu z poezją rymowaną.



Glo.

[Leon Gutner]

Uśmiechnąłem się .
Wiersz uśmiecha historią i myślą przewodnią .

Z uszanowaniem L.G.