Duścieg.

[Karma]

Mokry piach.

Spod stóp wyrastają mgławice,
konstelacje czegoś, co powinno zostać
wśród szeptu i niedopowiedzeń,
zdeptane skrzętnie - w drobny mak.

Drobnym drukiem dopisuję w rogu
inicjały, za pamięci. Zanim zadepczę
i skręcę kostkę - mokry piach.

Suche kamienie.




Z cyklu: Nieobecność.
Jagoda Mornacka.

04.11.2016

[biegnąca po fali]

Drobny mak/drobnym drukiem - za blisko.

[Karma]

Podobnie jak deptanie. Podobnie jak powtórzenie piachu.

[biegnąca po fali]

No tak. Umknęłło mi. Sorry
W autobusie czytałam.

[Karma]

Spoko wodza. Coś do powiedzenia, poza bliskością?

[biegnąca po fali]

Peel odkrywa się przed światem, pewnie też przed adresatką wiersza.
Próbuje zachować to co ważne... zanim przeminie.

[alchemik]

Ładnie, jak zwykle u Ciebie i nietuzinkowo.

Chociaż te mgławice i konstelacje pod stopami bardziej pasują do moich wierszy niż do Twoich. W zestawieniu z drobnym makiem, to jakieś odejście metaforyczne w Twojej poezji. Nie mówię, że to złe, tylko że u Ciebie zawsze czytałem metafory niespotykane, świeże.

No, ale ten wiersz jest chyba jednym z Twoich najbardziej lirycznych w swojej prostocie.
Powiedziałbym nawet, że mocno objawiła się Jagoda, bo wyczuwam liryzm kobiecy.
Oczywiście te powtórzenia w krótkim wierszu są jak najbardziej na miejscu, bo są elementem konstrukcyjnym.

Jerzy Edmund

[biegnąca po fali]

Wiem, że na miejscu. Źle przeczytałam... no i się nie znam. Nic a nic.

[alchemik]

Ewo, gdybyś się nie znała, to nie byłoby Cię tutaj.
Najważniejsze, że czujesz.

Tu przepraszam Marcina za ten drobny offtop.

[Karma]

Biegnąca - skoro Ty krótko, to ja jeszcze krócej:

Aha. Fenks.



Jurku - co do mnie pasuje, a co nie - to raczej kwestia sporna.
Ale to Ty mnie znasz, lepiej niż ja siebie.
Aczkolwiek chciałem to rozpisać jeszcze, nakreślić jaki konkretny obraz
a potem sobie uświadomiłem, że ten obraz już powstał.

I, że go lubię jak cholera. Cóż - czasem nie warto kombinować.

Dzięki za czytanie.