i tak do świtu

[biegnąca po fali]

za dużo przestrzeni
miejsc w których można się zgubić
miłość
to rozgrzebywanie dni po zeszłoroczne liście
spadały z chmur jak zestrzelone ptaki

przez skórę i pierwszy szron
ledwo wyczuwałam słabnący puls
przesiąknięta rozkładem
śniłam powroty

nocami
nasze głowy odrastały na poduszce
jedna przy drugiej

[lczerwosz]

nocami
nasze głowy odrastały na poduszce
jedna przy drugiej

To dobre
Ale spróbuj usunąć jedno słowo: miłość. Za dosłownie.

[biegnąca po fali]

Ok. Spróbuję. Dzięki

[Henryk VIII]

Witaj,
bardzo ciekawy tekst. W sumie... psychologiczny. Piszesz:" nocami
nasze głowy odrastały na poduszce
jedna przy drugiej" - super, ale wiesz, przypominają mi się baśnie o smokach, którym rycerze odcinali głowy, a one odrastały...

h8

[biegnąca po fali]

Nie no... Bez przesady. Smoki to już przeszłość.
Dziękuję.

[eka]

za dużo przestrzeni
miejsc w których można się zgubić (wskazane połączenie miejsc i przestrzeni i 1 os.)
miłość
to rozgrzebywanie dni po zeszłoroczne liście
spadały z chmur jak zestrzelone ptaki

za dużo w przestrzeni miejsc
w których się gubię
miłość to rozgrzebywanie dni
do zeszłorocznych liści

spadały z chmur jak martwe ptaki

przez skórę i pierwszy szron
ledwo wyczuwałam słabnący puls ---> wyczuwając
przesiąknięta rozkładem
śniłam powroty

nocami
nasze głowy odrastały na poduszce
jedna przy drugiej

Pozdrawiam.
: )

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Ewo. Nie ma to jak porada fachowca

[Elunia]

Uważam, że eka dobrze podpowiada.
Usunęłabym "odrastają" bez szkody dla wiersza.
Pozdrawiam

[biegnąca po fali]

Dałaś mi do myślenia, Elu
Dzięki.

[witka]

ha, ja bym tak zakończył / bo Bruno robi teraz za Tabalugę /


nocami odrastają poduszki
pod nasze głowy