Bruno ( wnukowi )

[witka]

ósmego dnia
po raz pierwszy
zawróciłeś Pana Boga
nanizałeś pomiędzy
paciorki

zakręciłeś bąkiem do podłogi
obrus na wyrost
ze mną przy końcu talerza

[eka]

dedykację dałabym kursywą i raczej przed wersami.

A wiersz tchnie świeżością, z jednej strony wagą pojawienia się na świecie i niesamowitą rolą w budowaniu dwóch relacji.
Powaga i uśmiech.
Udał ci się.

[witka]

dzięki