Drzewce

[Sokratex]

• • Drzewce
    
    Najpierw była mi Julią. Z boskiego wyroku
    pod oknem sosnę cięli, bo zima szła sroga,
    a Julii łzy płynęły po soplach z balkonu
    i pierwszy raz umarłem, byleby nie sosna.
    
    Potem była mi Julią w durny czas przedszkola,
    na dworze odchudzali z próchna graby stare,
    a Julii łza spłynęła jak na mnie wyrocznia -
    umarłem po raz drugi litując nad grabem.
    
    Spotkałem ją znów w lesie. Konwalii polana,
    z oddali łoskot siekier kulił cień jałowca -
    gdy Julia zapłakała, że zostanie sama,
    życie za nią złożyłem na dębowych słojach.
    
    Stara Julia przybrała bryłę przyczajoną,
    słyszałem jęki szczotki i trzask, gdy pękała,
    i Julię zrozpaczoną... Pozostała żoną,
    choć umarłem w męczarniach, by jej mąż nie zdradzał.
    
    To było tak daleko! Dawno! Jeszcze w słowach,
    nim zapałki na grobie wzniosły łebki zniczy,
    a ja płacząc za Julię smagałem je deszczem:
    - Czym mam teraz sam bez niej swoją śmierć przeliczyć?
    
    -
    https://www.youtube.com/watch?v=miT3xVa ... e=youtu.be

[pallas]

Piękne. Słowa płyną tu jak muzyka, u mnie wywołał smutek, rozpacz. Opowieść mężczyzny, bo tak wynika z pierwszych słów wiersza. Pokochał wiele razy, ale czy został pokochany?

[Sokratex]

Bardzo bliski moim intencjom odczyt.
Tym bardziej mi miło, dziękuję, a przede wszystkim podziwiam wnikliwość, bo wiem, że przekaz nie jest łatwy.

[pallas]

Mi też miło, że odczytałem choć po części wiersz, który płynie jak żaglowiec po falach.
Staram się zawsze odczytać wiersz na swój sposób i przy okazji zastanawiam się nad tym, co autor miał na myśli. Przecież zawsze autor ma coś do przekazania w różnej formie, czy to poprzez: wiersze, proza, dramat, muzyka czy inne dziedziny.

[Leon Gutner]

To zdecydowanie smutny wiersz .
Z racji swojej budowy nastroju i treści przypadł Leonowi do gustu - najbardziej zapałki na grobie wznoszące łepki zniczy.

Z przyjemnością L.G.

[Sokratex]

Dziękuję, Leo.

Udanego wieczoru.

[elka]

Czytam Twój wiersz i ulegam złudzeniu, że słyszę śpiew średniowiecznych bardów... ich cudowne opowieści. Przeżyłem niejedną miłość, ale jak żyć bez tej jedynej...

To było tak daleko! Dawno! Jeszcze w słowach,
nim zapałki na grobie wzniosły łebki zniczy,
a ja płacząc za Julię smagałem je deszczem:
- Czym mam teraz sam bez niej swoją śmierć przeliczyć?

Potrafię jedynie bić wielkie

Pozdrawiam.elka.

[Sokratex]

Czytam Twój wiersz i ulegam złudzeniu, że słyszę śpiew średniowiecznych bardów... ich cudowne opowieści. Przeżyłem niejedną miłość, ale jak żyć bez tej jedynej...

To było tak daleko! Dawno! Jeszcze w słowach,
nim zapałki na grobie wzniosły łebki zniczy,
a ja płacząc za Julię smagałem je deszczem:
- Czym mam teraz sam bez niej swoją śmierć przeliczyć?

Potrafię jedynie bić wielkie

Pozdrawiam.elka.

Dziękuję.
Wręcz niezwykłe na tym skostniałym portaly, gdzie działów jest więcej niż Uczestników

[Liliana]

Wzruszona, zostawiam kwiecie.