tamte sny o lataniu

[alchemik]

żywy porosłem trawą skrywając pustynię
podążam za chmurami aby z oczu rosić
ułożę w ud rozchyleniu poddaną uczynię
żądnymi korzeniami dosięgnę wilgoci

słońce bliźniaczym wzgórzom daje i odbiera
i dlatego najpewniej odnajdywać nocą
pełnia oświetla łono wdzieram się tam teraz
sny oraz wścibskie gwiazdy ze świtem odchodzą

wenus nad horyzontem blednie w blasku zorzy
stygnie puls krusząc serce w lodowym podmuchu
lat przepędzanych wichrem każe w bajki włożyć

tamte sny o lataniu wyrywam po trochu
dni odeszłych okruchy ostrożnie i trwożnie
martwy obrosnę mchami na północnym zboczu

[eka]

O chyba najsilniejszym instynkcie, który podmiot przenosi poza życie.
Smutny sonet.
Wiesz, przypuszczam że od emocji ud i wilgoci nieodwołalnie śmieć wybawia.
To oczywiście plus i minus, ale warto być optymistą ; )

Kupuję bez szemrania dwie tercyny, tak... a poprzedzające wersy zmiotłabym delejtem.

[tabakiera]

Smutno i lirycznie.
Rytmicznie i klasycznie.
Czytelnie.
Widać i czuć, że sonet popłynął.

[Leon Gutner]

Świetne .
Ostatnio drążę w podobnych tematach .
Al zrobiłeś to znakomicie . Świetnie zbudowałeś ten wiersz .
I w treści i w formie/
Ostatnia linijka znakomita

Z uznaniem L.G.

[eka]

Jerzy, tylko nie przejmuj się moim poprzednim postem. Napisałeś bardzo starannie, wiele treści umieściłeś w wersach, ale...
Zobacz jak Leo pisze. Unika odlotów w językowym obrazowaniu, w jego wierszach rzadko można znaleźć stylizację, choćby cień jej przebrzmiałego sznytu.
Prawda, każda, lepsza jest od głaskania, czy to prawda?

[alchemik]

Ha, Ewo, jak go sobie powtórnie przeczytałem, to faktycznie wygląda to na stylizację.
A przecież nie stylizowałem świadomie.
Wiersz mi połynął od zwrotu porosłem trawą.
Chodziły mi te słowa po głowie i miały być tytułem.
Poza tym zwrotem nic nie miałem.
Ten sonet jest improwizacją.
Wiesz? Okazuje się, że jestem całkiem niezły w improwizacjach.
Kiedy usiadłem do klawiatury, to po prostu popłynął.

Rację ma tabakiera.
Dziękuję ci Dorotko.

Ale i ty masz rację, Ewo.

Leo, super, że ci się spodobał.

Jurek

[EdwardSkwarcan]

Trochę zastanawiałem się nad drugą strofą sonetu
Przeważyło za, więc chwalę
Ewa, jak kobieta lubi szpilki heh
Pozdrówka

[em_]

Tak sobie czytam i myślę, że bardzo dobrze Ci z rymami.
Ładna kompozycja i klimat trochę baśniowy,
co jeszcze mocniej urzeka.
Pozdrawiam

[Liliana]

I za treść, i za formę

[skaranie boskie]

Nic nie dodam.
Pochwalę się tylko, że przeczytałem.
Już umiem czytać.


PS. Pierwsze z powyższych zdań nie jest świadectwem jakości wiersza w żadnym rozumieniu tego słowa.