zakurzeni

[point of view]

dni odciśnięte bibułą
na stronie z mgiełką siedzę na rowerku
krótkie spodenki
czapeczka z daszkiem spogląda za siebie
na ławce w parku rodzice
trzymają się za ręce
patrzą na mnie
za tekturą mama z warkoczami zbiera ostróżki
do zielnika wkleja kaczeńce
obok tata
wraca z uczelni
granatowa czapka buty na słoninie
za nim szescioletni dziadek
z uśmiechrm tak podobnym do mojego
mama z wózkiem dla lalek
w głębi prababcie pradziadkowie młodzi
i tyle innych czarno białych historii
upozowani zanikaja w pamieci
ściśnięci okładkami wypłowiali
wsiąkając w czas zmieniają się
w najczystsze srebro

[witka]

chapeaus bas

[tetu]

Podoba mi się Twój wiersz Point.
Dobrze jest od czasu do czasu odkurzyć wspomnienia.
Oglądanie starych, czarno-białych fotografii jest niezwykle fascynujące.
Wracamy pamięcią do chwil i ludzi, którzy w naszym sercu są, bądź byli niezwykle ważni. Wielu z nich pamiętamy tylko z fotografi. To bardzo cenne pamiątki.

Zastanawiam się, czy aby na pewno potrzeba w wierszu tyle zdrobnień. Jest ich sporo. W wielu miejscach są uzasadnione jak np w drugim wersie, bo rozumiem, że tu chodzi o małego chłopca, więc rowerek jest ok,
dalej "mama z wózeczkiem dla lalek" też jeszcze może być, ale w tym miejscu:

"za nim jego tata
na rowerku tak podobnym do mojego"
chyba zmieniłabym na rower, ponieważ odnosi się to do dorosłego człowieka.

Ten fragment"
"obok tata
wraca z uczelni
granatowa czapka buty na słoninie
za nim jego tata"

Wiem, że chciałeś tu podkreślić znaczenie tego, że to tata taty, ale czy to konieczne?
Może lepiej by brzmiało po prostu dziadek " za nim dziadek" uniknąłbyś powtórzeń, które są blisko siebie.
No i rym na końcu znikają - zmieniają.
Najczystrze srebro jest super, pozdrawiam autora

[point of view]

.... ech te sugestie.... takie sugestywne.... dziękuję.

[biegnąca po fali]

Mnie też się podoba, zwłaszcza po zmianach

Pozdrawiam.

[point of view]

dziewczyny lubią brąąąz i... lifting w wierszu jak widać także

[biegnąca po fali]

No ba!