art déco

[point of view]

musi stanąć jodełka smagła
nie zasłoni telewizora
syberyjska zieloniutka albo kaukaska
do cudu plastikowa kto by tam igły
dobrobyt świata na stole
ugniata nitki siana alergia

pudła pełne prezentów
złotym papierem tysiącem mikołajów
całe mieszkanie omotane lampkami
cudnie dziś wieczorem jak w teatrze
gwiazdkę ktoś już włączył
lukrowanymi wypiekami
nabrzmiewa czekanie na śledzia
pod czternastoma postaciami

puste krzesło dla wędrownego
Boga pod ścianą
musi być
tradycję trzeba szanować
kolędy puścić z cd

tylko Jego wciąż nie ma
Zmarznięty
w rogu śmietnika Skulony
w chlewiku przeżycia właśnie Zamarza
ostatnie na tym świecie zwykłe ciepło
Rozdaje

[eka]

Człowiek w prawdziwej potrzebie = Bóg.
Człowiek inny już nie.
Tak?
: )

[point of view]

... raczej... tak:

- nikt nie uwierzy w boga, proroka itp. jeśli okazał by się twoim sąsiadem, kimś zwyczajnym choć... nadzwyczajnym... nie mówiąc juz o nocnych szperaczach śmietnikowych...

[eka]

W każdym tkwi dobro.
A to wystarczy, aby zobaczyć Błysk.
W tych szczęśliwych człowiekach przy wigilijnym stole również.
Bóg jest też radością.

[point of view]

si, si dobra Kobieto:)

[Stella]

O tak. Ostatnia strofa z niezłą pointą, jednak miałam nadzieję na mocniejszą.

Pozdrawiam

[point of view]

... jeszcze silniej? gdy wszyscy biorą on jeden rozdaje....

[Stella]

Tak.

Coraz częściej wszyscy biorą, a mało kto cokolwiek daje.