proces

[biegnąca po fali]

nie ma już żadnej świętości
więc jeśli się żegnasz to zawsze niedbale
dokładnie tak jak stawiasz kroki
bez względu na grunt zostają ślady pod skórą

czasem rysuję na niej okno
wychodzi na ogród gdzie mogę opaść bezpiecznie
snem ukołysać chaos w głowie
gdy wyrzucam twoje imię raz po raz biorę wdech
unosi żebra rosnę

wtedy śmielej wychylam się za krawędź
jest brzegiem stołu przy którym dryfuję od tygodni
wzrokiem przepycham walizki
przez próg

[witka]

Moja panno " to je ono ".
Jeszcze coś widzę ( tylko nie u siebie !) do wypęsetowania , może zamiana paru słow.
Jeżeli uważałaś , że ze mną łatwo Tobie pójdzie - to się mylisz.

[biegnąca po fali]

Nie uważałam, witka Za dobrze Cię znam

[elka]

Wymowny ten wiersz, trafia pod skórę i zostawia ślad... świetnie napisane.

Pozdrawiam.elka.

[biegnąca po fali]

elka - dziękuję. Bardzo

[Alek Osiński]

To widzenie skórą "otwieranie" w niej okna bardzo ciekawe, Ewo,
ale najbardziej ujęła mnie puenta, telekineza, która pozwala
przekroczyć próg, chociaż symbolicznie to oczywiście tylko bagaż

[tetu]

Świetny wiersz, gratuluję Ewo

[biegnąca po fali]

Alku, tetu - bardzo dziękuję