Droga Joanny

[Ewa Włodek]

Szepty. Głosy. Z niepokoju płonę.
Imperatyw: jechać, zbudzić ducha!
Niech uwierzy. I niech mnie posłucha,
bo to ja mu wywalczę koronę!

Bitwa. Czasem się przez zgiełk wrzask przedrze.
Chaos. Lód w krwi. Wściekłe serca bicie.
Bełt w ramieniu. Gorączka. I życie.
Tryumf. Sztandar. Dźwięk dzwonów w katedrze.


Studnia lochu. Mokry ziąb. Łańcuchy.
Sala w światłach, za stołem – habity.
Czarownica!!! Głos od ścian odbity.
I na stopniach szafotu stuk głuchy.

Żar… Dym… Boże! Jak zalśnił słonecznie
krzyż na niebie. Ach… Iść za nim wiecznie…

[Miladora]

Dobry klimat. I dobre oddanie postaci Joanny.
A forma podkreśla jej przeżycia. Bardzo mi się podoba.

Z jedną uwagą:
- Lochy. Kamienny chłód. Łańcuchy. - masz 9/5/4, a powinno być 10/4/6. Dlatego tracisz rytm, Ewuńka.
Można wyrównać:
- Teraz lochy. Kamienie. Łańcuchy. = 10/4/6.

Dobrego

[Ewa Włodek]

no, popatrz, Miladoro, tyle się "naczytałam" tego wiersza (powstał już parę miesięcy temu), a nie zauważyłam, że jednej zgłoski nie dostaje w wersie! To jest najlepszy dowód na to, jak to człowiek czyta te swoje twory, i patrzy na nie, i nie widzi ewidentnych błędów! Dziękuję Ci, że to wychwyciłaś, oczywiście że poprawię...



Mnóóóóstwo serdeczności z uśmiechami posyłam do Ciebie...
Ewa

[Leon Gutner]

Klimat absolutny .
Żonglerka słowem pomysłowa i dobrze ułożona .

Z radością L.G.

[P.A.R.]

pomysł jest i to niezły
a gdzie wiersz ...

[Ewa Włodek]

och, Leonie, jak Ty mnie rozpieszczasz...


gdzie wiersz pytasz, P.A.R-ze? Ano, tak sobie koncyjpuję, że pewnie dostał zadyszki próbując dogonić pomysł, i wymiękł?


Cudnościowo Wam, moi Panowie, dziekuję, żeście znaleźli nieco chęci i ciut czasu, by zajrzeć i rzucić okiem na wierszyk. A jeszcze piękniej dziękuję za wszystkie słowa o nim...
I bez liku pozdrowionek posyłam, z uśmiechami...
Ewa

[e_14scie]

czytałam Ewunia, a jakże i przy pierwszym miałam mieszane uczucia. Dobry temat i wymowa, ale jak dla mnie interpunkcja i akcenty sprawiają, że trudno się odbiera.
łap za temat.

[Ewa Włodek]

ooo, to szkoda, Ewo, że te moje wersy, "rwane" interpunkcją - to jak bieg przez płotki czy jeszcze inne utrudnienie dla Czytających. A ja je tak skonstruowałam celowo, zeby własnie pokazać "drogę z przeszkodami" Joanny...
Ale przy następnych - uwzględnię Twoje uwagi, i postaram sie poprawić...


Pięknie Ci, Ewo, dziękuję za czas i uwagę ofiarowane Joannie, i za konstruktywne, dobre słowo...I mnóstwo ciepła posyłam, z uśmiechami...
Ewa

[skaranie boskie]

Ja będę bardziej tolerancyjny.
Rwane zdania, szybki, jak puls skazańca bieg słów, pomieszane obrazy.
Tak chyba wygląda świat spoza płomieni stosu.

Nie wiem, czy dobrze, że spalili tę nieszczęsną kobietę, czy źle.
Pewne jest, że gdyby nie spalili, większość świata dziś - w miejsce angielskiego - mówiłaby po francusku. Wszystko przez te baby!


Pozdrawiam

[ble]

Ech, świetnie o Joannie d'Arc, w jej rytmie, szaleńczo. Brawo!
Tylko może 'bełt' jakoś mi się tu wylewa...
Pozdrawiam