przyszywana babcia

[EdwardSkwarcan]

czarownicą babcię zwali
nie lubiła małych dzieci
lecz cud zrobił uśmiech Kasi
zły jej humor nie zniechęcił

co dzień grzecznie pozdrawiała
dobrym słowem ją witając
wzrok staruszki ścigał szkraba
jakby tęsknie goniąc za nią

potem skronie pomarszczone
brała w ręce z rezygnacją
jednak słysząc szkolny dzwonek
już przy drodze stała patrząc

dużo może dobre serce
bo się nowy rozdział zaczął
przygarnęła na ławeczce
małą Kasię niczym własną

nosi koszyk pełen ciasta
wraz z uśmiechem troska dziecka
razem z babcią przytulanka
dziś z radością dobroć mieszka

u staruszki wielka zmiana
twarz wesoła choć rąk drżenie
nawet wnuczka przyszywana
z dobrym sercem w smutku lekiem

[pallas]

Cześć,

Bardzo piękny wiersz tylko mam dwie uwagi,

pierwsza, że tu rytm kuleje, jak czytam na głos:

zły humor jej nie zniechęcił

Proponuje po prostu zmienić szyk słów na taki:
zły jej humor nie zniechęcił

Druga uwaga to słowo wygłaska, mi jakoś tu nie pasuję, bo ja wygłaskać to mogę jakieś zwierze, może ja mam jakąś schizę, ale źle brzmi wygłaskać dziecko brrrry.

Dzieci na pewno zrozumieją refleksję w tym wierszyku.

Piotr

[EdwardSkwarcan]

Dziękuję za podpowiedzi
Zmienione