Uśnienie

[alchemik]

Gromadzę sny, nieskładne, przecież
w pomroku to zasadna praca.
Najłacniej służą do ucieczek,
w wysnutych wizjach się zatracam.

Osiodłać spadającą gwiazdę,
przeskoczyć iskrą zanim spłonie.
Piorun kulisty w drodze skradnę,
nie sparzy kiedy schwycisz w dłonie.

Cyt. Teraz twarzą w twarz naprzeciw,
zmilczę rzucone kiedyś słowa.
Oj, widzę grymas, czuję sprzeciw,
że zamilczeniem teraz knowam.

Nie chowaj do mnie znów urazy.
Wciąż razem, chociaż w oddaleniu.
Pod powiekami z twym obrazem
w cieniu, uśnieniu sny przeceniam.

Bezładnie zbieram i gromadnie,
niezręcznie lepię twoje ciało
ze słów bezdźwięcznych, które na dnie.
To wszystko co mi pozostało.

Nie wszystko, ale jednak mało.

[elka]

Osiodłać spadającą gwiazdę,
przeskoczyć iskrą zanim spłonie.
Piorun kulisty w drodze skradnę,
nie sparzy kiedy schwycisz w dłonie.

To zabieram, bo trafiło we mnie... cudności, szczególnie pierwszy wers.

Pozdrawiam.elka.

[EdwardSkwarcan]

Osiodłać spadającą gwiazdę,
przeskoczyć iskrą zanim spłonie.
Piorun kulisty w drodze skradnę,
nie sparzy kiedy schwycisz w dłonie.

Też tak chciałbym heh
Dobry wiersz.

[alchemik]

Dzięki, Ed.
To spróbuj przeczytać kolejny liryk.
Też rymowany, ale umieściłem go w wolnych, bo budowa nieklasyczna.

http://www.osme-pietro.pl/wiersze-biale ... 23050.html

[Leon Gutner]

Budowa może i nie klasyczna ale w wolnych ?
Spora przesada .
Bardzo ładnie zbudowana liryka .
Spodobał mi się ten wiersz .

Z uszanowaniem L.G.

[alchemik]

Dziękuję, Lwie, a tamten wiersz umieściłem w wolnych, bo jednak wolny
wzlatuje w poszukiwaniach ideału, a jednak w obawie przed spotkaniem tegoż.
Link podałem dla tych, co zaglądają głównie w intencji poezji rymowanej.