Jak tyka krytyka zamach na alchemika

[alchemik]

Po trzeciej secie czarownik pluje ołowiem, krótkimi seriami. 
Mimo iż alchemik, nie udało mu się dotąd, 
ani jednego krytyka uśmiercić wierszem przemienionym w złoto. 
W sobotę, co prawda, jednemu urwało jajca prawie 
za to, że wiersz, bez dania racji, zganił pojebaniec.

Zresztą to niepraktyczne, bowiem owi, 
jak wszelkie insze wywłoki, łaki, wąpierze, nieumarłe, 
znoszą trafienia, a każdy wie, że złoto łykają na śniadanie. 
Na tych ma srebrne kulki lub kołki z osiki wyfasowane.
Dobrze jest też ciąć krytyków po gardle. 

Zapluje się taki krwistymi słowy, zanim mu głowa spadnie.

[witka]

alchemik z grupy podwyższonego ryzyka
może jak ojca z Torunia lepiej nie tykać
na nic tu być marchewka und osika

zmykam zanim to to
przemieni mnie w złoto

[alchemik]

W zloto nein, ale w żabę owszem.
I niech cię Teściowa odczaruje pocałunkiem.
Takim żem okrutnym.

[EdwardSkwarcan]

nie do wiary
żeby czary
mogły deczko
- stary przesąd