czy to aby moja muzyka?

[lczerwosz]

przez wiele lat słuchałem
z uwagą skupieniem
wielotonowych objaśnień
do muzyki z białych kruków

rytm pytań kaskada nietaktów
słuchacz jednej płyty wolałby
sam odpowiadać gdyby
nie spiralne zakręcenie

ku wnętrzu tylko przemawiały
zdarte melodie pytaniem
na pytanie w odpowiedzi
sam na sam sobie

nie wypowiem się przeciw

[alchemik]

Objaśnienia do muzyki z białych kruków.
Metafora nie tyle muzyczna co dyskograficzna.
W dodatku winylowa.
Płyta jest tu metaforą nośnika, księgi otwartej na wiedzę pewną i idee wszelakie.
Jednako, białe kruki zapewniają o dyskach szczególnych.
Samo użycie muzyki jako metaforycznego obrazowania, mówi wiele o abstrakcji przemyśleń.
Chodzi zapewne o przesiąkanie ideami. O uczenie się, zdobywanie wiedzy i mimowolną indoktrynację chłonnego umysłu. Krytyczny umysł, choć zakręcany spiralnie sprzecznymi ideami, próbował jednak wybierać, ustalać własną subiektywną prawdę.
Oczywiście memy natrętnie powtarzanych, aż do zgranej, zdartej płyty melodyjek osadzały się rowkami w bruzdach szarej materii, jako niechciane wirusy umysłu.
Czy stanowią one immanentną część peela, czy może on zbuntować się przeciw nim?
Wypowiedzieć się przeciwko sobie? A właściwie przeciwko swojemu drugiemu ja, zapytując czy to na pewno moja muzyka?

Niezbyt mi gra wyrażenie sam na sobie, Lechu, w odniesieniu do reszty tekstu.
Sam na sobie, to możesz próbować dokonać operacji usunięcia nagniotka.

sam na sobie nie wypowiem się przeciw To jakoś dziwacznie brzmi.
No, chyba że traktujesz siebie jako rowkowany nośnik, coś w rodzaju żłobionej latami płyty.

Jerzy

[em_]

Ciekawy pomysł na wiersz ,
temmat mi bliski
pozdrawiam

[lczerwosz]

sam na sobie nie wypowiem się przeciw To jakoś dziwacznie brzmi.

no dziwacznie
ale w wierszu jest

sam na sam sobie nie wypowiem się przeciw

ale i tak piękna analiza. Rozebrałeś alchemicznie i masz teraz wszystko na patelni.

traktujesz siebie jako rowkowany nośnik, coś w rodzaju żłobionej latami płyty.

Dobry pomysł, zamiast bruzd w szarej, rowki w czarnej materii.

em_ - to nie za dobrze, że temat bliski, to tworzy zupełnie niepotrzebne problemy, dzięki za poczytanie. Zawsze niezawodna.

Zmodyfikowałem tytuł, teraz jest: "Czy to aby moja muzyka"

[elka]

Leszku, smutna ta Twoja muzyka, przesiąknięta samotnością, ale i siłą...

sam na sam sobie

nie wypowiem się przeciw

Te słowa świadczą o tym, że dobrze wiesz, czego chcesz, potrafisz tego bronić i walczyć o swoje racje, poparte argumentami. Skoro tyle postawiłeś pytań, szukając odpowiedzi, to musiałeś wszystko dokładnie przemyśleć, zbadać więc jak mógłbyś teraz wypowiedzieć się przeciw? Przecież to byłby gwałt zadany całemu doświadczeniu, wiedzy o życiu.

Świetny wiersz, zmusza do myślenia, zastanawia...

Pozdrawiam.elka.

[lczerwosz]

Przecież to byłby gwałt zadany całemu doświadczeniu, wiedzy o życiu.

A gwałt, jak dobrze wiemy, na świecie się nie wydarza, nawet takiego słowa nie ma. O czym ten wiersz? Nastaw głośniej, jak masz jeszcze wątpliwości.

[elka]

O czym ten wiersz?

O marzeniach... dawnych, obecnych. O tym, jak zmieniały się wraz z wiekiem, z doświadczeniem. Tylko wydaje mi się, że autor doszedł do takiego momentu, w którym zastanawia się, czy muzyka z jego marzeń [białe kruki] jest nadal taka sama, jak kiedyś? Może coś się zmieniło, może on się zmienił?

[eka]

Przerzutnie tworzą interesujący naddatek treści, brawo.
Mam wrażenie, że peel dojrzał do zrozumienia samego siebie. Po rozpoznaniu idei, którym hołdował.
Taki krok ku dysonansowi poznawczemu.

[Elunia]

Skoro nie jesteś pewien, to może zmieniły się Twoje upodobania.

[lczerwosz]

Skoro nie jesteś pewien, to może zmieniły się Twoje upodobania.

zapewne określiły się szczegółowo

Taki krok ku dysonansowi poznawczemu.

Dysonans poznawaczy. Świetne. I świetnie znany mojemu PL-owi Trzeba mi było wcześniej.

Mam wrażenie, że peel dojrzał do zrozumienia samego siebie. Po rozpoznaniu idei, którym hołdował.

Ale może nie za późno. Trzeba tylko wyartykułować jeszcze zapis ukryty w czarnych rowkach.
Dziękuję za komentarze.