stal urojona

[Napoleon North]

kiedy łza ukrzyżowana
rzuci się w ramiona Pana
zastukały cekamy
buty zwarły się w uścisku
pieszcząc ciałem rój pocisków
a zamglona kanonada
zaszła potem wyćwiczona

biała flaga powalona
piszczy z bólu posiekana
obrócona w szklanym oku
w rytmie pyłu powidoków
zamodliła i jęczała
płonie iskra Boża cała

pyski w morgi obrócone
życie pryska w szpar tętnicach
giną dzieci naszej ziemi
kolbą i bagnetem szyte
to nie koniec to początek
życia małych niewiniątek!

[alchemik]

Rany, wycofuję się pod obstrzałem pocisków, zestawień słownych, metafor dopełniaczowych.
Powalonym, posiekanym. I morga mam na pysku.
Ale co tam morgi niewiniątka. Ukrzyżuje się i szast prast i po pysku, to znaczy, po wszystkim.
Rzuciłem okiem zeszklonym, od łzy, co mię się kręciła i powiadam.
Tym razem grubo przesadziłeś Prometeuszu.
Chciałeś oryginalnie, a wyszedł bagnet z worka, zamiast szydła.
Niestety butów, nawet zwartych, tym nie uszyjesz.

No sorry, piszesz dobre kawałki, a potem wstawiasz wiersz na konkurs gniota.
Przecież wiesz, ja byłem ostatnio jego laureatem.