Stowarzyszenie absurdalnych poetów im. końca świata (5)

[Marcin Sztelak]

Bezdzień

Kręte są ścieżki
pomiędzy koślawym płotem
a zachwianym błędnikiem.
Przyzba ślizgiem wybija
podeszwy z marszruty.

W piecu wygasło, mróz ścina
rozmowy, metafory omdlewają
na siniejącym papierze.

Muchy brzęczą niemrawo,
pogodzone z atmosferą.

Pozostała nadzieja na jutro,
trzymana za zębami.
W ścisłej tajemnicy
przed podstarzałym kogutem.

Zresztą niech mu będzie chwała.

[czochrata]

ciekawy cykl Marcinie,skąd ten tytuł?

[Arti]

wiersz dobry, ostatni wers mnie wkurza, lepiej chyba:

Pozostała nadzieja na jutro,
trzymana za zębami.
W ścisłej tajemnicy

przed podstarzałym kogutem.

Pozdr.

[Marcin Sztelak]

Cóż tytuł - skoro może być stowarzyszenie umarłych poetów to czemu nie absurdalnych?
A jeśli chodzi o ostatni wers to znowu nawiązanie do Mistrza i Małgorzaty - Chwała kogutowi to tytuł jednego z rozdziałów.

[Alek Osiński]

Mi się ostatni wers podoba i to chyba nawet
najbardziej z wiersza,
chociaż reszta też dobra
mimo pewnej statyczności tekstu...

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Podoba mi się. Choć, porównując z poprzednimi, odnoszę wrażenie chyba zaczynasz się już robić trochę wtórny wobec samego siebie.
Ciekawa jestem, jak dalej będzie rozwijał się Twój cykl.

Pozdrawiam,


Glo.