Stowarzyszenie absurdalnych poetów im. końca świata (6)

[Marcin Sztelak]

Beznoc

Przed umęczonymi płatami
czołowymi tańczy
pan i władca z rozstrojem
nerwowym;
to zrzuca sople z rynny,
to słowa strząsa
z wąsów.

Śpiewa o mój rozmarynie,
boi się zblaknąć jak kiepski
druk kieszonkowych
wydawnictw.

My mamy nasze tekturowe schrony,
patetyczne frazy o swojskiej
kiełbasie i razowym chlebie.

Nieziszczalne marzenia, których nie warto
zapisywać, nawet na topniejącym śniegu.

Wciąż zasypiamy ukołysani rytmem
manowców literatury.

[Gloinnen]

Wciąż zasypiamy ukołysani rytmem
manowców literatury.

Jak na mój gust ta pointa trochę za bardzo karkołomna, podwójna konstrukcja dopełniaczowa - "rytm manowców literatury" - trochę przytłacza zapis. A w ogóle "zasypiamy ukołysani rytmem czegoś tam..." - dla mnie to dość banalne. Pozostawiłabym jako pointę:

Nieziszczalne marzenia, których nie warto
zapisywać, nawet na topniejącym śniegu.

Całość ogólnie na tak, lubię zimową metaforykę.

Pozdrawiam,


Glo.

[czochrata]

bardzo dobry tekst,Marcinie

[Alek Osiński]

Dobrze napisane i bardzo pesymisycznie. Aż ciśnie się pytanie
czy nie warto się spróbować wyrwać z zaklętego kręgu?

Pozdrawiam