o krawędź snu

[alchemik]

można się skaleczyć jeżeli w uporze
dłońmi zgiętymi w szpony
przed obsunięciem w przebudzenie
czepiasz się Mai
bogini ułudy
a ona nie przebacza zadrapań na udach

wypchnie cię z siebie
wystawiając korzeń

na poniewierkę
realnego świata
na pomarszczenie gdy z braku wilgoci
zwijasz listowie w cygaretki

a tam

spłoną
zanim dosięgną
następnego łona

kolejna oaza
najlepiej kłam

ile wlezie

że kochałeś
kochasz i będziesz kochał
dalej

dalej jest pustynia

[biegnąca po fali]

Nie pasuje mi tu słowo "ściemniaj". Może kłam?
Co Ty na to, Jerzy?

[alchemik]

Też się nad tym zastanawiałem.
Użyłem kolokwializmu specjalnie, niejako jako kontrapunktu.
Ale pomyślę jeszcze.

[alchemik]

Zmieniłem.
Ten wiersz, jeżeli się dobrze przyjrzysz, jest rymowany.
Poukrywałem te rymy sprytnie.
A ile wlezie pasuje mi nawet do oaza.

[biegnąca po fali]

No i cudnie!

[alchemik]

Nie ma to jak współpraca poetycka rozumiejących się nawzajem.

[biegnąca po fali]

Nie posądzałabym siebie o rozumienie. Czegokolwiek.

[witka]

najlepiej