Szynel

[point of view]

poły zmrokiem wirują
rozchełstanym płaszczem
wciskam się w noc by sięgnąć
szukam wszędzie
wywracam kieszenie

rozpinam kolejny guzik
wiatr wciska myśli za kołnierz
liczę kroki od nowa schody
za krótkie na rozpamiętania
ogrody parki nieskończenie za małe
odmawiać muszę od nowa

noc trzaskiem wyłamuje okiennice
drewno o drewno
łoskot o łoskot
w szufladzie trzeciej od góry
do sięgania za głęboko
czekasz na zdjęciu zeszklona
trwasz posrebrzona

rozwiane poły łomocą
szumią coraz mocniej
za chwilę wszystko popęka

[alchemik]

Bardzo ładne.
Obrazowe i liryczne w emocjach rozchełstanych pod płaszczykiem żołnierskim, na wojnie z miłością wlasną o miłość byle nie roztrzaskaną szkliwem.

[biegnąca po fali]

Dla mnie tylko fragmenty.

[Elunia]

Dziwny ten płaszcz, ciągle w nim hula wiatr( czy to wiatr historii) są powtórzenia, ale wiersz ciekawy