konik na biegunach

[elka]

pierwszy raz spadałam bez spadochronu
najbardziej bolało odbicie się od dna
i latanie na językach

zanim wyprawiłam pogrzeb bezsilności
Dante pokazał mi piekło

nie rzucę więcej pereł przed wieprze
dając z siebie każdy nienapisany
z braku czasu wiersz

jutro kupię konia na biegunach
ucieknę od deformacji

[alchemik]

Ha! Wydawałoby się, że za dużo jest tych, zdawałoby się wyświechtanych porównań.
Ale w tym przypadku połączyłaś je genialnie w nową jakość.
No i właśnie na tym polega, między innymi, umiejętność poruszania się w materii poezji.
Brawo, Elka.
Naprawdę rozwijasz się poetycko, choć w tym przypadku mamy do czynienia z gorzką autoironią.
Jerzyk
jak dla Ciebie

[elka]

Jerzyk, wielkie dzięki za przeczytanie i komentarz, a przede wszystkim za wiarę w mój rozwój, to budujące.

Pozdrawiam serdecznie.elka.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, autoironiczny wiersz.Świetnie skomponowane, zdawałoby się banalne frazy, w tym wypadku w nowej jakości.

Pozdrawiam.

[elka]

Marcin, dzięki za pozostawiony ślad.

Pozdrawiam.elka.

[lczerwosz]

jako żywo opis rzeczywistości
spadłaś z wysokości przynajmniej 8 piętra
z powrotem wróciłaś
co było w międzyczasie?
deformacja przez obijanie się jest dobra bo to coś co nas kształtuje na poetów
i zła bo na koniec robi z nas choćby chałturszczyków albo bufonów
bo obijanie się znaczy też nieróbstwo

[elka]

spadłaś z wysokości przynajmniej 8 piętra
z powrotem wróciłaś
co było w międzyczasie?

Leszku, nie wczytałeś się chyba w tekst. W międzyczasie Dante oprowadzał mnie po piekle...

Pozdrawiam.elka.

[lczerwosz]

Leszku, nie wczytałeś się chyba w tekst. W międzyczasie Dante oprowadzał mnie po piekle...

To wiem, ale szczegóły...

[alchemik]

Lechu, za grosz w tobie dyskrecji.

[elka]

Marzą Ci się Leszku, jakieś pikantne opowieści... no cóż, może innym razem.