Czarownica

[anastazja]

Lekki postrach peelki

zaś nocą
ćmy zbierać z pajęczyn
przeżuwać pustymi dziąsłami

- o, ja cię! Ileż tu fantazji. Lubię Cię czytać, choć nie zawsze komentuję. Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Uwielbiam czarownice, bardzo dobrze zobrazowany i klimatyczny wiersz.

Pozdrawiam.

[Mchuszmer]

Anastazjo (wiem:-) ), Marcinie, dzięki Wam za odwiedziny w chacie, kłaniam się :-)

Ewuś, miałem na myśli, że nie pamiętam całego komentarza z Wrzeszczy :-) No fakt, był dłuższy i przerób był inny, te limity były fajne, a już mnie to na pewno przytłoczyłaby tutejsza ilość publikacji, nie zdążyłbym się z jednego klimatu na inny przestawić, heh.
Ta piątka tu musi być inna niż u mnie, w takim razie, no ciekawe, będą losowania :-).

[elka]

Wspaniale się czyta takie wierze, a przecież tematyka raczej ciężka, bolesna... O rany! Ja też chciałabym zostać czarownicą i chociaż na chwilę przenieść się w inny wymiar samotności.

Za wiersz wielkie

Pozdrawiam.elka.

[Stella]

Elko, każdy wymiar samotności boli. Jakem czarownica.
A wiersz- fantastyczny. Przywiódł mnie tytuł- jak mojego wiersza

[Mchuszmer]

Wy tu naprawdę lubicie czarownice, ha!

No, może Elko czasem trzeba trochę posamocić z dystansu, zależy jak na to patrzeć :-)

Stel'ko, oczywiście, i łatwo też, myślę, można zniekształcić postrzeganie. Cikekaw, jeszcze poszukam tego wiersza ;-)

Dziękuję Wam za słowa, pozdrowienia :-)

[Henryk VIII]

Witaj,
jest w wierszu tęsknota za dziką wolnością, za uwolnieniem. Za odejściem od gwarnego świata. Piszesz:" kiedyś wypuszczę na wolność
wszystkie burze zebrane pod płaszczem" - jest marzenie o wypuszczeniu tego, co było tłumione. Czarownice i w historii, i w literaturze spotyka się rozmaite - jedne złe, inne pożyteczne. Częstokroć zielarki i akuszerki nazywano czarownicami. Za moich czasów ( Tudorów) wystarczyło kogoś pomówić , by pożegnał się z życiem - oczywiście dla zysku; ziemia była łakomym kąskiem. Twoja czarownica nie jest zbyt pożyteczna, jej główny zamysł jest skupiony na samej sobie, aby się wyzwolić z tego, co ją tłumi, chce się rozhulać. Jak dla mnie to symboliczna figura. Z bolesnym pierwiastkiem...

H8

[Mchuszmer]

Witaj, Królu :-)
Dziękuję za wnikliwe czytanie, sporo trafnych wniosków, to miłe.
Cóż, tak, wycofanie i uwolnienie od tego co tłumi, ale też od wszystkiego co trudne w relacjach; pewna sprzeczność w pamięci i zarazem tłumieniu; chociaż można mieć nadzieję, że to peelki odgrażanie się w nieskończoność, bo wciąż zbiera :-).

No, niestety, ponoć ostatnią "czarownicę" skazano i spalono jeszcze w XIX wieku.
Pozdrawiam!
Ja właśnie

[eka]

Ta piątka tu musi być inna niż u mnie, w takim razie, no ciekawe, będą losowania :-).

Z reguły tak jest, czasami bardziej się trafia w cudze niż własne czułe punkty w układanych wersach : )
Róża pustyni jest na mojej liście też.
Muszę przejrzeć Twoje publikacje. Ale chyba na bank nie ma wiersza, do którego popełniłam jedną z nielicznych moich parodii : )

----------------
Świetna ta Czarownica, ma moc, która zniewala, a przed nastaniem nocy szczególnie.

[AS...]

nie ma takiego złego
dzięki awanturze na Łysej Górze
poznałem Twój wiersz
i teraz w imieniu wszystkich Gargameli i Klakierów
mogę powiedzieć:
świetny