widzenia

[biegnąca po fali]

uporczywy brak i tylko te włosy
lniane sznury na których będę wieszał
kolejne marzanny
nawet latem
gdy topi się asfalt za oknem w środku
wciąż ta sama zima

jak wtedy
gdy chciała już tylko spać
upychając pod obrzmiałe powieki
wszechświat z dokładnością co do planety
schodziły się gęsiego
wreszcie mogła ich dotknąć
bez zadzierania głowy poczuć chłód
pod palcami

czasem wpuszczała mnie do środka
i widziałem jej strach
wyglądał zza drzew w miejscu
gdzie spotkały się początek i koniec
dojrzewał cicho w miąższu
jak drzazga pod paznokciem

zaczął ropieć

[Marcin Sztelak]

Bardzo smutny wiersz, o odchodzeniu, ostatecznym, a przynajmniej ja tak go odczytuję. Bolesne i mimo cierpienia w nich zawartego piékne strofy.

Pozdrawiam.

[witka]

bez 2-go wersu

[biegnąca po fali]

Bez?

[witka]

zacznij czytać bez tego wersu

to moim zdaniem naleciałość z czytania starych autorów

to ino sugestia

[biegnąca po fali]

Mówisz... i masz

[em_]

Szczególnie 1 i 3 strofa — zabieram

[Gajka]

Czyli paronychia - tak też w życiu bywa

[witka]

mam tytuła
koniec widzenia

[biegnąca po fali]

em_, Gajko - dziękuję.

witka - czy ja wiem