villanella dans la vitre

[Miladora]

marzę o tym by znowu do okna zastukał
patrzę w drzewa i widzę wciąż puste gałęzie
ptaki krążą pod niebem jesień gniazda szuka

tylko podmuch niekiedy listkami porusza
w uliczkę wsącza dźwięki i głosami szemrze
czekam bo może jeszcze do okna zastuka

na balkon spłynął okruch lśniący niczym dukat
i zapowiada porę która znów przybędzie
by jesiennym wystrojem zacząć gniazda szukać

w szybie obraz – cień drzewa go lekko zakłóca
na poręczy jak zwykle przysiadły gołębie
tylko on już od dawna do okna nie stukał

w myśli wkrada się nagle nostalgiczna nuta
otwieram okiennice rozglądam się wszędzie
czy wśród ptaków nie krąży i gniazda nie szuka

bo jesień już w ogrodzie – liściasta narzuta
rozgorzała i spadła wielu barw naręczem
więc czekam żeby znowu do okna zastukał
i w każdym szumie skrzydeł jego lotu szukam




dla Malcolma

[Leon Gutner]

Nastrój.
I ta tęsknota która aż bije z wersów .
Uwielbiam czytać i odczuwać to co czytam .
Odczułem Mila

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Pamięć pobudza tęsknotę, tęsknota - pamięć...

Dzięki, Leonku, że odczułeś.

Dobrego

[P.A.R.]

może powiesz, że się czepiam
ale ta forma doprowadza czytelnika do znurzenia
przynajmniej paropochodnego ...

[Miladora]

PAReńku - z villanellami jest tak, że można je lubić, ignorować, lub nie znosić.
Pisać - dobrze się przy tym bawiąc, próbować pisać - strasznie się przy tym męcząc, albo też trzymać się z daleka.
Niepotrzebne skreślić.

[Ewa Włodek]

poczytałam z dużą przyjemnością, Miladoro...Nastrojowy i liryczny...



Mnóstwo uśmiechów z ciepłem posyłam...
Ewa

[Miladora]

Dzięki serdeczne, Ewuńka.

Buziaki

[skaranie boskie]

Pisać - dobrze się przy tym bawiąc, próbować pisać - strasznie się przy tym męcząc, albo też trzymać się z daleka.
Niepotrzebne skreślić.

Skreśliwszy niepotrzebne, trzymam się z daleka.
Nie lubię tej formy i rzadko ją czytuję.
Na Ósmym piętrze głównie z obowiązku.
Okazuje się jednak, że czasami obowiązek może być przyjemny.
Tak było tym razem.

[stary krab]

Nieco cierpi sztuka,
gdy się rymów szuka.



Najbardziej lubię takie cudowanie oszronione słowa, zdania:

jesień już w ogrodzie – liściasta narzuta
rozgorzała i spadła wielu barw naręczem

[e_14scie]

polubiłam villanelle i zawsze w nich czuję tę swoistą magię w powtórzeniach.

ale w tym wersie, coś mi haczy

czekam bo może jeszcze do okna zastuka

czekam jeszcze bo może do okna zastuka (?)


bardzo zgrabna