Tamburyn.

[Karma]

Popiół, co wypadł przez okno.
Co porwał go wiatr i roztrzaskał,
zgliszcza się pod wycieraczką -
dośnieża, czasem dostarcza.

Zmieszany z krwią i śliną,
wykołysany w nadgarstkach

gaśnieje, tyczy się światła.



Jagoda Mornacka.
06.02.2017

[Alek Osiński]

Szkoda, że takie wiersze nie zwracają większej uwagi,
bo są tego warte. Niby o niczym, ale na zasadzie
impresji potrafią uchwycić i utrwalić unikalny stan
umysłu, dotknąć ulotnej i złudnej formy świata.

Jak dla mnie bardzo udany...

[biegnąca po fali]

Wracam, kolejny raz, i powoli przekonuję się do tego tekstu,
choć na początku byłam zdecydowanie na "nie". I nawet nie wiem dlaczego.
Może po prostu nie byłam w nastroju, by wczuć się w tę ciszę?

[Karma]

Bo to - drogi Alku - tak jak wspomina Ewa.
To taki wiersz nie do deklamacji pełną gębą, do rzucania się w oczy.
To taki tekst do powtarzania sobie w ciemności, cieple
pod kołdrą czy innym kocem. Może dlatego właśnie taki cichy?

To troszkę jak modlitwa - w formie - z tym, że nieskończona jakby,
urwana w pół szeptu.

Dzięki za odwiedziny.

[EdwardSkwarcan]

Sza...
Coby nie wybudzić.

[Marcin Sztelak]

Mnie wiersz zasmuca, ale to indywidualny odbiór. Chwila, którą każdy inaczej zrozumie.

Pozdrawiam.

[Elunia]

Skończyło się coś, wypaliło. Wyrzucamy to za próg domu. W pamięci krzyk o wysokim tonie, niczym uderzenie w tamburyn. Zbyteczna, wieczna kłótnia. Dobrze znamy nam gest ręką. Potem cisza i możemy zacząć od nowa.

Tak sobie interpretuję. Tak dla siebie.

[Karma]

Co by nie wybudzić diabła z pudełka po zapałkach.
Choć oczy - podparte nimi - nadal krwawią, Edwardzie.

Dzięki Marcin.

Elu - z tym zaczynaniem to niekoniecznie. Pobrudzić ściany, pobielić potem.
Ale to na nic.

Dzięki, że chciało Wam się zajrzeć.

Jagoda.

[Henryk VIII]

Potargane obrazy ( nie dziwi mnie, w końcu wiatr...) , ale wyraziste. " Dośnieża" - tu warto przystanąć , " GAŚNIEJE" - SŁOWO/ MAJSTERSZTYK...
Ostatnio pojawia się światło w Twych wierszach ( w Twym ostatnim zamieszczonym wierszu też jest) - takie lub inne - to dobrze. Jako rzecze nam Goethe: Więcej światła!
h8

[Karma]

W kolejnym tez jest, nawet nie zauważyłem. Swiatlotoczyc, jak mawiał pewien poeta


A co do - jestem z niego cholernie dumny. I zanim zrozumiem paradoks tego słowa, mina epoki. Czasem po prostu przychodzi do głowy i nie chce umierać.

Dzięki