Nie zapomnij

[Stella]

wyryj w sosnowej podłodze moje wersy
te ulubione i te słabsze
chodź po nich boso w każdą sobotę
z pudełek po czekoladzie zbuduj dom
taki jaki chcieliśmy mieć



nie zapomnij zapachu moich loków
sposobu w jaki ściskałam cię na pożegnanie
jaka byłam odważna
ani jak potrafiłam ratować twój dobry humor
jednym zabawnym mailem


otwórz okno i wpuść promienie słońca
podobne do tych które wtedy z nami szły
bo jutro już mnie tu nie będzie

pojadę stopem na koniec świata
szukać świtu który nie układa chmur w twoje rysy

[em_]

szukać świtu który nie układa chmur w twoje rysy

— ładnie

[biegnąca po fali]

Troszkę bym oskubała, Stello. Puenta... znakomita.

[Marcin Sztelak]

Jutro, a to pojęcie bardzo względne mimo kalendarzy, najprawdopodobniej nigdzie już nas nie będzie...
Faktycznie, trochszeczkę można by przyciąć wiersz.

Pozdrawiam.

[Stella]

Dzięki

[alchemik]

Mam podobne wrażenie, że z tego nadmiaru tekstu można po uszczupleniu złożyć dobry wiersz.Miałbym kilka sugestii.

[Stella]

Zostanie jak jest. Już i tak jest nieco uszczuplony

[witka]

nie żałuj pęsętuj

[Hosanna]

dziwny wiersz bo ona odchodzi ale zachwalając się i wspólne wspomnienia więc jak to ?
zależy jej czy nie ?

choć może to jest dwoiste
część chce odejść
a część chce nieustannych powtórzeń tego co było piękne

ale odejść i potem w niebie szukać porzuconego

jakże dziwną istotą jest człowiek

[EdwardSkwarcan]

Dla mnie ten wiersz jest uroczy.