Jutro

[Adela]

Wszystkie śmierci bliskich chodzą za mną jak cień.
Wyskakują spod stołu, chowają się w ramionach drzew,
a ich długie ręce próbują mnie dosięgnąć.

Cień jak lustro, orli nos po dziadku,
włosy babci, cienkie i łamliwe,
a w domu roznosi się zapach ciasta,
tego samego co kiedyś, gdzieś.
Pamięć zawodzi, zaginął, tak to on,
w kostnicy długi korytarz

lub jeszcze sobie przypominam
niebieskie foliowe kapcie.
Przyjdę jutro.

[Gruszka]

/Cień jak lustro, orli nos po dziadku,
włosy babci, cienkie i łamliwe,
a w domu roznosi się zapach ciasta,
tego samego co kiedyś, gdzieś./ - szczególnie ten fragment - piękny.

[Hosanna]

https://www.youtube.com/watch?v=OdtGem1tl0k

sady z naszych bliskich
może z nas .. kiedyś ?

sen o fiołkowych kapciach , nabiera wymiaru kosmicznego
jak przemijanie minut, lat , okresów, er

jak przemijanie przyszłości
nieuchronne ?

[Adela]

Gruszko, dziękuję za wizytę i miłe słowo
Hosanno, kapcie nie są fiołkowe, ale foliowe, jak w szpitalach:)

[Hosanna]

a ja już mam w wyobraźni fioletowe babcine kapcie ...

foliowe dodają więcej osamotnienia
ingerencji substancji izolujących w organikę śmierci
jej naturalność
czasem niemożliwą do pogodzenia

Dodano -- 11 lut 2017, 20:53 --

a oglądałaś linka ?
tam śmierć jawi się jakoś bardziej ... przyjaźnie

[Adela]

Link jest wspaniały, ja bym się na to pisała, jak nic, ale to może trzeba jakoś załatwiać wcześniej:) a na razie to się mi nigdzie nie śpieszy:)

[Marcin Sztelak]

Wspominkowy wiersz, chociaż puenta bardzo smutna, bo wywnioskować z niej można, że jutro było już za późno - śpieszmy się kochać ludzi...

Pozdrawiam.

[Adela]

Ano Marcinie, dziękuję.
A.