Nie-sonet do Mariny Cwietajewej

[Liliana]

Ja ci sonetów nie napiszę,
Ni białym, ni klasycznym wierszem,
Ja ci sonetów nie napiszę,
Do tego nie dorosłam jeszcze.

Lecz razem z tobą, chociaż w myślach,
Idę przez miejsca, co cię znały,
Do Jełabugi właśnie przyszłam,
Przy sosnach rwą się kruche ślady.

Patrzę i myślę, która sosna
Na wieczność dała ci schronienie,
Mimo że byłaś tutaj obca,
Która, jak siostrę, tuli ciebie?

Ech, poetesso, lata biegną
I bardzo się zmieniła ziemia,
Inne nam światła gaszą ciemność,
Lamp filujących dawno nie ma.

Już nie kołyszą się na hakach,
Nie bawią mroku tańcem cieni.
Ty hak dla siebie odnalazłaś,
By wpełznąć w ciszę nieistnienia.

Tej ciszy nie da się odwołać,
Lecz twoje wiersze ciągle żyją,
Z ziemi ku gwiazdom płyną słowa:
- Jesteś wśród swoich. Śpij, Marino!

[Lucile]

Liliano, poetesso -

Ech, poetesso, lata biegną
I bardzo się zmieniła ziemia,
Inne nam światła gaszą ciemność,
Lamp filujących dawno nie ma.

Uchwyciłaś nastrój i ducha tej innej Wielkiej Poetessy i jej tragicznego losu

Ty hak dla siebie odnalazłaś,
By wpełznąć w ciszę nieistnienia.

Tej ciszy nie da się odwołać,
Lecz twoje wiersze ciągle żyją,
Z ziemi ku gwiazdom płyną słowa:
- Jesteś wśród swoich. Śpij, Marino!

Wzruszyłaś Lili, dziękuję
Lucilka

[EdwardSkwarcan]

Śliczny wiersz Liliano.

[Stella]

Piękna i nastrojowa liryka.
Kawał dobrej roboty

[bartosia]

To jest piekna poezja, Lilu.
Serdecznie Cie gratuluje

[Leon Gutner]

Nie ma co kawałek dobrego lirycznego dziękczynienia .

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

Wzruszyłaś Lili, dziękuję

A ja dziękuję za poetessę. Raczej na wyrost, ale przeczytać miło.

Serdeczności, Lila

Śliczny wiersz

Wielkie dzięki, Ed.
Pozdrawiam

Kawał dobrej roboty

Staram się, Stello, nie zawsze się udaje.
Pozdrawiam

Serdecznie Ci gratuluję

Dziękuję, Basiu i pozdrowienia ślę.

Nie ma co kawałek dobrego lirycznego dziękczynienia .

Przyjemnie czytać takie słowa, Leo.
Pozdrawiam

[Gruszka]

Śliczny wiersz!

[Liliana]

Śliczny wiersz!

Z podziękowaniem, Gruszko.

[coobus]

Ja też Ci dziękuję za ten wiersz. Cwietajewa byłaby dumna. Kto wie, może nawet zazdrosna.