Serce poety

[Toyer]

Serce poety jest jak kamień
kryształowy w otoczce
z puszystych chmur
bije jak dzwon szczerozłoty
uderzany gałązką wierzbową
delikatnie topi sopel obojętności
kruszy mury twierdz niezdobytych

rytm jego bicia przypomina
letni deszczyk uderzający
o szybę błękitnooką
czasem jak werble zapowiada
taniec dusz zamyślonych

krwistoczerwone od błędów ran
diamentowo niewinne
nieśmiałe i kruche

serce poety jak metafora

..............................................................................

Serce poety jest z kamienia
kryształowego w otoczce
z puszystych chmur
bije jak dzwon szczerozłoty
uderzanym gałązką wierzbową
delikatnie topi sopel obojętności
kruszy mury niezdobytych twierdz

rytm jego bicia przypomina
letni deszczyk uderzający
o szybę błękitnooką
czasem werblami zapowiada
taniec dusz zamyślonych

krwistoczerwone od błędów ran
diamentowo niewinne
nieśmiałe i kruche

serce poety to metafora

[Henryk VIII]

Witaj,
tekst subtelny, zdobny bogactwem środków stylistycznych. Piszesz:" bije jak dzwon szczerozłoty
uderzany gałązką wierzbową" - ładny obraz.

Wiersz Twój do mnie bardzo przemawia - moje klimaty: delikatnie i z klasą!

h8

[Gloinnen]

Niezły, zdradzający dużą wrażliwość, z dającą do myślenia konkluzją. Temat bardzo trudny, a Tobie udało się uniknąć większości pułapek.

Sugerowałabym jednak pozbycia się z tekstu nadmiaru "jaków". (jak kamień, jak dzwon, jak werbel, jak metafora) oraz inwersji - brzmią nieco sztucznie, nienaturalnie.

No i, choć poprzedniczce się to podoba, dla mnie zdecydowanie zbyt "bogato". (szczerozłoty, kryształowy, diamentowe, etc.)

Ogólnie jednak, po nieznacznym liftingu, może to być bardzo udany wiersz.

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Subtelny wiersz, chociaż dobrze by mu zrobiło usunięcie nadmiaru ozdobników, nazbyt barokowy przez nie.

Pozdrawiam.

[Toyer]

Wprowadziłem poprawki, ale moich "ozdobników" się nie pozbędę. Serce peela nie jest szare i ubogie;)

[tabakiera]

Wybacz, ale to straszny wiersz.
Pełen narastającego patosu.
Już tytuł nie zachęca - obrzydliwa dopełniaczówka.
Bardzo zły dobór rekwizytów i epitetów.
Do tego inwersje.

Zaraz ktoś napisze, że to powszechnie stosowane środki poetyckie.
Owszem, ale z umiarem i umiejętnie.

Wybacz, Toyer.

[alchemik]

Dorotka, ja tak czasem piszę. No o tych środkach, znaczy się narzędziach, co to poetyckie.
Ale znasz mnie. Z reguły ostrzegam przed nimi początkujących wierszopisów.

To wymagające narzędzia, prawie jak mikroskop, którym można i gwoździe wbijać.
Obsługiwać należy po osiągnięciu choćby umiejętności rzemieślnika, bądź technika.
Co do wiersza, to zgadzam się z Tobą, choć widać tu zacięcie i serce wkładane przez autora.

Toyer, widać, że duszę masz poety, Brak ci natomiast umiejętności przyoblekania wewnętrznej poezji w słowa i ich złożenia.
Ale pisać trzeba, jak taki mus. Przedtem czytać i zastanawiać się, dlaczego mistrz składa słowa tak, a nie inaczej.

Jerzy

[Stella]

Alchemik finalnie wyczerpał temat.
Ale za to serce wkładane w pisanie ode mnie

[Elunia]

Witam.
Usunęłabym z pierwszego wersu "serce poety", bo już jest w tytule. Zakończenie też bym zmieniła.
Serce do pisania masz, to pokombinuj troszkę. Zawsze warto wziąć nożyczki i pociąć.
Powodzenia w dalszym pisaniu.
pozdrawiam