Koniec jest początkiem, Uroburos, czyli niekończący się wiersz

[alchemik]

łasuch do przesady zajmuje się kwieciem
choć w leciech i przekwitł już dawno
nastolatki mu się marzą i eci peci
alzheimerem na mózg mu padło że
dziecię w sobie pamięta jedynie pobyczyniec

[Gruszka]

dziecię w sobie pamięta jedynie pobyczyniec?
do lat dziecięcych sięgnąć staram się, rozkminić
co owy pobyczyniec onegdaj oznaczał.
Czy aby to nie jakiś niechlubny uczynek,
z którego rózga sroga, albo jakiś szlaban...?
Dzieciństwo przeminęło? Jak stara tu gadam,
ta która zapomniała co i jak? O matko!
W słowniku czynnym gmeram - pobyczyńca nie ma!
Tak gubi się dzieciństwo odwiedzane rzadko.

[alchemik]

Tak gubi się dzieciństwo odwiedzane rzadko.
To przez ten wyścig na czterech łapkach z ogonkiem
uniesionym w górze. Szczurze priorytety, przypadkiem,
niezbyt, cholera, niestety, pokrywają się z czuciem
dziecięcym, w dodatku artretyzm łupie, a w dupie
te hemoparaboloidy bolą, przesłaniają przedszkole
i zezgredziały patrzysz po świecie przez pryzmat
sieci, co to powoduje dyfrakcję świetlną i starczą,
uwiędliwą niczym księżniczka po grochówie, no mówię-
wam naiwnym pozostać trzeba, głupim nie wystarczy.

[Gruszka]

wam naiwnym pozostać trzeba, głupim nie wystarczy?
idealiści już dawno w świecie zmamucieli.
a naiwność z głupotą nie idą pod rękę?
zaś głupców, tych naiwnych zwą dzisiaj: Frajery!
że usiąść by i płakać, ale: patrz pod nogi
i na to z czego chleb jesz i czy chochla spora!
na topie stare wygi, bajery, buzery...
balony, w środku puste, na glinianych nogach.

[alchemik]

balony, w środku puste, na glinianych nogach
bo tak się nadęły te durne golemy że im zwitki
z pysków przepadły wyfrunęły gdziesik i teraz
nad Pragę chciałoby się wzlecieć niedobitkom rabbiego
Jehudy Löw ben Becalela zapominając o szabasie
ale kiedy gliniane kulasy ma się to nie wystarczy
baniak zalać choćby i koszerną z hipermarketu tradycją
berety polecą w niebo stopy przytwierdzą kotwicą do ziemi
osiądą kupkami na deszczu i do Wełtawy spłyną golemy

[Lucile]

osiądą kupkami na deszczu i do Wełtawy spłyną golemy
kiedy rabi Izaak z krakowskiego Kazimierza
śniąc o skarbie ukrytym pod mostem Karola
pod mykwą prosił znajomego Szymchę klezmera
ty mi zaśpiewaj o bogactwie do którego zmierzam

[EdwardSkwarcan]

ty mi zaśpiewaj o bogactwie do którego zmierzam
choć nuty już przez lata pod spódnicą zdarte
wąż jadowity arią co noc darmo ją dopieszczał
i od westchnień frywolnych utknął chrypką w gardle

popraw się o nieszczęsna jak ksiądz proboszcz prawi
wyjdź naprzeciw sukni duchownej po odpust zupełny
by wspólnie przepocone hymny nucić na plebani
tam grzechomierz solidny na zaś chce rozgrzeszyć

[Gruszka]

tam grzechomierz solidny na zaś chce rozgrzeszyć
z zaniechań - zmarnowanych szans, gdy nie ma pokuty,
która by do radości grzesznika przywróciła.
i podniosłaby z kolan roztrwonione minuty.

[EdwardSkwarcan]

i podniosłaby z kolan roztrwonione minuty.
na codzienne dni ciche przez niedopieszczenia
korzystaj z Walentynek by zaległość wzruszyć
w ramach globalnego w łóżku cnót ocieplenia

trzeba zaprzęgnąć konia bo darmo żre obrok
żeby ujeździć darmozjada niech zaorze nocą

[Gruszka]

żeby ujeździć darmozjada niech zaorze nocą -
niech chrapy się rozewrą w życiodajnym hauście.
a para się uniesie w dynamicznym akcie,
pęciny rytm wybiją, a ciała upocą.