żywioł

[zingara]

wpatruję się w smutną ulicę i wszystko mi jedno
pomiędzy nocą a świtem cisza bawi się ze śmiercią

zimny wiatr pomiata podcięte gałęzie
krucze gniazda zahaczają o banał

mówisz że to tylko sen
że niedługo nadejdzie wiosna
będziemy blisko

jeszcze bliżej gdy rozbierzesz mnie z myśli
poczuję ból i smak szaleństwa

zatrzymaj aromat
bo tylko w maju kwitną kasztany

[alchemik]

Wnoszę, że o kasztanowe włosy chodzi.
A te ulice obsadzone kasztanowcami, są elementem mojego pejzażu wewnętrznego.
Te zimowe i późnojesienne wydają się takie smutne, ale przecież pamięć.
Kocham kasztany, kocham żywioły i wiersze kobiece.
Rozbieram je do naga bezwstydnie.
Pamięć wiosny z kwitnieniem, lata w sukni zielonej najmodniejszego, choć tradycyjnego design i jesieni broczącej kasztanowymi kulkami, obranymi z kolców powłoki.
Piękny, tęskny wiersz, Ewo.

Jurek

[EdwardSkwarcan]

mówisz że to tylko sen
że niedługo nadejdzie wiosna
będziemy blisko

Tęsknotą pisany wiersz.

[zingara]

Jurku ależ mi miło:) dziękuje

EdwardSkwarcan pozdrawiam


Miłego wieczoru życzę

[elka]

mówisz że to tylko sen
że niedługo nadejdzie wiosna
będziemy blisko

jeszcze bliżej gdy rozbierzesz mnie z myśli

To sobie zabrałam, lubię rozebrane myśli...

Cieszę się, że piszesz takie wiersze, cenię oszczędność słowa, pozwalają tak dużo sobie dopisać...

Pozdrawiam.elka.

[zingara]

Dziekuję Elka pozdrawiam

[skaranie boskie]

Nie wiem, czy uwiodły mnie te kwitnące tylko w maju, czy ból i smak.
W ogóle nic nie wiem, bo to drugi z twoich wierszy, jaki przeczytałem (pierwszego nie skomentowałem) i wszystko mi się pomieszało.
Próbuję rozebrać.
Z myśli. Nieśmiało, powoli...
I nie wiem, czy wszystko mi jedno.

[zingara]

ja też nie wiem

[Nula.Mychaan]

Mam ciary

[zingara]

dziękuję