na werandzie stoi człowiek

[demona]

spokojnie wpatruje się w niebo
utalentowany odnoszący sukcesy
to jego życie

powiększmy horyzont

człowiek zdobywa wiedzę
pracuje w stabilnym państwie
umie zabijać tworzyć i niszczyć
to jego państwo

powiększmy horyzont

jest na księżycu
potrafi wskazać planety gwiazdy
to tylko niewyraźne spojrzenie
w układ słoneczny

powiększmy horyzont

matematycznie udowodnił
że kosmos wciąż rośnie
wie o istnieniu czarnej dziury
o niewyobrażalnej sile grawitacji
to tylko przedproże wszechświata

powiększmy horyzont

człowiek poznał kod genetyczny
pod mikroskopem otwierając
nowe światy które nosi w sobie
to tylko komórki

powróćmy na werandę

tam stoi człowiek
wpatrzony w rozgwieżdżone niebo
z pokorą i wiarą patrzy na dzieła
stworzone ręką Mistrza

to bardzo dobry początek

[jaguar]

Podoba mi się Twoj wiersz, demona. Podany tak nonszalancko, a tak ładnie, konsekwentnie sie wiąże. Po filozoficznej podrozy w kosmos sprowadzasz czytelnika na ziemie, do puenty. Bardzo ciekawie. Dobrego dnia

[demona]

Jaguar, dziękuję. Również życzę miłego dnia.

[Mchuszmer]

Bez względu na wiarę lub niewiarę w Rękę, wiersz przekonujący. Może ta konstatacja, nauka nie jest wyjątkowo odkrywcza, niemniej po pierwsze - trudno się nie zgodzić z puentą co do ważności tworzącej klamrę "ludzkiej" i pozbawionej pychy perspektywy, po drugie - wiersz rozpisany sprawnie, z kulturą słowa i konkretnym pomysłem oddanym w samej konstrukcji (horyzont, "to tylko"), oddziałujący mocnymi akcentami. Przyjemna lektura. Będę śledził Demonę (jak by to nie brzmiało :-) ).

[witka]

dobry początek

[EdwardSkwarcan]

Ładnie się rozpędziłaś, niczym kolej Przemyśl - Szczecin i zgrabnie wyszło.
Dla loczków i wiersza.

[demona]

Witajcie. Dziękuję za ciepły odbior, aż się loczki wyprostowały

[Gruszka]

Demonko, jak poprzednicy - jestem bardzo na tak dla Twojego mądrego w wymowie wiersza, tudzież dla jego przemyślanej formy.

[demona]

Gruszeczko dziękuję