Krzywa Bolzmana

[Lucile]

kiedy funkcje rozkładu talentu wyznacza
temperatura uczuć to poziom
utalentowania
zmierza do rozkładu jednostajnie
dyskretnego
najbardziej wyizolowanych punktów samotności
poety

[EdwardSkwarcan]

Nie wiem czy dobrze rozumiem intencje, lecz "samotność" w całości jakoś mi przeszkadza.

[Stella]

Genialne. Biorę.

[Lucile]

Edwardzie,
biegnę z wyjaśnieniami.

Prawdę mówiąc, tę krzywą Bolzmana zaczerpnęłam z wszystkowiedzącej Wikipedii, dokładnie z terminologii fizycznej i chemicznej, która twierdzi, że: jest to równianie określające sposób osadzania stanów energetycznych przez atomy i inne indywidua cząsteczkowe. I te indywidua - to była iluminacja i asumpt do, tylko mnie przynależnej, interpretacji zjawiska. Tym bardziej, że temperatura emocji w „Ósmej Szufladzie” ostatnio znacząco się podniosła. Kontynuując, te indywidua cząsteczkowe przykuły uwagę w ten sposób, że niezależnie od mojej woli, natychmiast przekształciły się w poszczególnych poetów (oraz poetki – oczywiście).
A jak jeszcze dotarłam do miejsca, w którym wiki zapewniła mnie, że: nie wymagana jest wiedza na temat charakteru poziomów energetycznych, dostałam skrzydeł - hulaj dusza! Azali, na naukach ścisłych znam się tyle ile na gotowaniu np. kapuśniaku, aliści, przełożywszy to na tematy mi bliższe – poszybowałam. Wiki poprowadziła mnie, jak dziecko, dalej – do rozkładu jednostajnego dyskretnego, który zakłada, iż nośnik (w naszym przypadku – poeta) składa się z izolowanych punktów - stąd już tylko krok do „samotności poety”. Na koniec, mądra wiki mnie trochę uspokoiła, twierdząc, że prawdopodobieństwo wylosowania przez zmienną losową jest w krzywej Bolzmana jednakowe. Czyli, jak zrozumiałam – pomimo jednostkowego osamotnienia poety (poetki również) – wszyscy mamy takie same szanse!

I w tym optymistycznym nastroju popełniłam - wyżej cytowany - utwór
o dyskretnym utalentowaniu poety.

Stello
Ed

od
L

[Gruszka]

Biorę i ja - super!

[EdwardSkwarcan]

Dziękuję za wyjaśnienie i choć kapuśniak to domena białych fartuszków, załapałem intencje Autorki. Od dziś nie jem kapuśniaku, chyba, że przygotuje dla słodziaka z plebiscycji pewien utalentowany kucharz
Miło było poczytać Siniorita o tych atomach i cząsteczkach, bo bard ludowy wiecznie w tym oborniku też pragnie liznąć słomkę kultury przez szybę.
Czekam na coś, co łączy te cząsteczki z powrotem, ale to w gestii chemicznej magii.

[Lucile]

własnie się zastanawiałam, czy ta Bondziorna z Twojego dramatu ( poczytałam z uśmiechem i ukontentowaniem, a jakże), to aby na pewno ja? Sadząc po nadużywanej przeze mnie włoszczyźnie bardzo pasowało, ale wers - pasuje mi nawet kopniak - całkowicie nie pasuje do mojego emploi - dlatego nie byłam pewna. Ale, skoro mnie tak widzisz - to mi spasuje

Pozdrawiam
L

[EdwardSkwarcan]

Kopniak powinien być kursywą, niestety przegapiłem.
Nie należy się pochopnie utożsamiać i brać do serca anonimowej roli.
Po wyborach na słodziaka z plebiscycji, jak pisze pewien dramatopisarz, domyślam się, że boczysz się na mnie. Nie prosiłem o głosy.
Proponuję pakt o nieagresji heh
Popatrz na kolor z plebiscycji. Dużo komentuję. Co Ty na to?
Nicki wesołość wymyśliła i już ktoś usunął fragment swego.
Pozdrowka

[Lucile]

domyślam się, że boczysz się na mnie.

Edwardzie,
prawda jest taka, że ja nie jestem małostkowa
i na nikogo się nie boczę, tym bardziej,
iż takie negatywne uczucia źle wpływają na urodę,
z której - póki co -
jestem niezmiernie zadowolona,
więc posyłam Ci pięknie rozświetlający
la mia bellissima faccia

[Leon Gutner]

kiedy funkcje rozkładu talentu wyznacza
temperatura uczuć to poziom
utalentowania
zmierza do rozkładu jednostajnie
dyskretnego
najbardziej wyizolowanych punktów samotności
poety

Brzmi super ale umysł Leona prostego nie ogarnia tematu

Pozdrówka L.G.