kawa z szarlotką

[witka]

po tej stronie judasza
bez zginania kolan możesz skalkulować wydłużenie
makijażu kolor wstążki na szyldzie

ja
recydywa od włamów na pasówkę
nawigacji pod trókątnym żaglem
haftki refują koronki
mniej ćmi ścieranie ósemek

ona
paserka kradzionego jabłka
dwie czubate łyżeczki cukru trzcinowego
z klepsydry

[Gorgiasz]

Może się mylę, ale w klepsydrach to chyba był piasek. Rozumiem, licentia poetica, ale jakoś tego cukru nie przełknąłem.

[alchemik]

A mi ta klepsydra zalatuje słodyczą śmierci.
Taki witkowy oksymoron.
Judasz to nie tylko wziernik w zaświaty, ale i zdrajca jak pamiętamy.

Zwrotka marynistyczno dentystyczna powiada chyba o zjadaniu zębów w nawigacji po życiowym oceanie.

Ona kobieta, a więc Ewa, więc i jabłko.
W sumie śmierć w polskiej kulturze jest kobietą.
Taka mała czarna oferująca poznanie niepoznanego, czyli szarlotkę.

[tojatwoja]

Przelknęłam z apetytem i cukier z klepsydry i Ewę szarlotkę i marynarza z dostawą kawy.

[witka]

Gorgiaszu mam cukierniczkę z dozownikiem
https://www.google.pl/search?q=cukierni ... sAHtiI34Bw
dziękuję

[Lucile]

Podoba mi się całość, a:

ona
paserka kradzionego jabłka
dwie czubate łyżeczki cukru trzcinowego
z klepsydry

poniosła mnie alchemikowym tropem; jabłko - kobieta – klepsydra – śmierć.
Ba, nawet słodycz śmierci (szarlotka i klepsydra – ładne).
No to poszłam jeszcze dalej i oczywiście natychmiast „poczęły wyświetlać mi się” obrazy Jacka Malczewskiego
wraz z jego obsesją śmieci, która zaowocowała serią obrazów „Thanatos”.
Dla mnie to jeden z najistotniejszych i urzekających - egzystencjalnym nasyceniem - cykli obrazów.
Jego personifikacje śmierci to piękne, dorodne i dojrzałe kobiety, które oczekiwane są z ufnością,
a przybywając nie zadają bólu, raczej koją i sprowadzają spokój.
Twoja paserka też jest gościnna – częstuje i tylko delikatnie... cukiernicą w kształcie klepsydry przypomina o nieuniknionym.

Witka, jeżeli poniosło mnie w rejony, o których nie myślałeś pisząc swój wiersz,
wybacz – ale to tylko dobrze o nim świadczy.

Pozdrawiam
L.

[witka]

Lucile bardzo dziękuję.

[biegnąca po fali]

A co Wy tak o tej Ewie, hę?
Druga przekombinowana, jak dla mnie.
Ciutek.

[witka]

druga i tak obcięta