Życiorys

[niebieskooka14]

Spadały już z nieba
wygasłe życzenia,
jesienne żałoby
dudniły uparcie,

a mimo to błądzę
z milionem oddechów,
nad wypłowiałą
od pustki swej kartką.

[biegnąca po fali]

jesienne żałoby
dudniły uparto

Dudniły uparto? Uparcie, chyba.
Bardzo słaby tekst.

[alchemik]

Ech!
Nie neguję, słaby.
Dlaczego?

Otóż, obrazowanie jest banalne do bólu, metafory tudzież.
Wytarte. Nie nadałaś im nowego znaczenia, choćby przez sploty i przeciwstawienia słów.
Wpis do pamiętniczka.
Teraz chyba się tego nie praktykuje.
Epoka informatyki.

Byk oczywiście ogromny jak Czomolungma, a ostatnie wersy nieco pokraczne.

nad wypłowiałą
od pustki swej kartką.

W dodatku z rymem do tego nieszczęsnego uparto.

Nie wyszło Ci tym razem, niebieskooka.

[Stella]

Patrzę na wiek Poetki. Ma jeszcze czas.

Jest jakaś myśl, kształt nadajesz jej jednak nieco ograny, tu muszę się zgodzić z przedmówcami.
Pamiętam swoje próby pisarskie- podobne. Oczywiście niespecjalnie wyewoluowałam, co najwyżej w kierunku metafor karykaturalnych i poetyki dla podstarzałych pensjonariuszy przebrzmiałych uzdrowisk, ale jakiś progres jest

Myślę, że masz zadatki na poetkę, jednak czas, cierpliwość, nauka i podpatrywanie bieglejszych w tej materii będą kluczowe Pozdrawiam

[AS...]

podoba się

to prawda, że wiersz jest jak obrazek namalowany przez dziecko
i fachowcy przyczepią się, że kształty nie te i kolory nie te...

ale ważne jest to, co ten obrazek przedstawia
i to, jaki jest jego zamysł i przesłanie;

jeśli mógłbym coś doradzić Autorce:
nie zaczynaj od wierszy rymowanych, bo wbrew pozorom
są one najtrudniejsze do napisania;
ciężko jest pogodzić treść z rymami, melodyjnością i rytmiką;
ale na pewno w każdym rodzaju twórczości literackiej
musisz unikać archaicznych form zaimków:
mej, swej, twego, onych itd...

pozdrowienia

[alchemik]

[AS...]

dobrze Jurku, że myślisz

wiersz ma wiele zalet:
1) jest trudnym w realizacji sześciosylabowcem
2) z idealną średniówką
3) i znakomicie rozłożonymi akcentami;

nie wyszło w wersie siódmym (jest tylko pięć sylab,
które przewracają drugą strofę);
ale na to jest prosta rada, popatrz Autorko:

Spadały już z nieba
wygasłe życzenia,
jesienne żałoby
dudniły uparcie,

a mimo to błądzę
z milionem oddechów,
nad mocno spłowiałą
od pustki swej kartką.

i teraz już wszystko gra;
użyty przysłówek "mocno" można zastąpić innym,
np. "bardzo", "smutno", "ciężko"
ale dwusylabowym przysłówkiem;

jeśli chcesz Niebieskooka, popracujemy dalej nad wierszem
usuwając kolejne wady;
z tego wierszyka można zrobić cudo;

raz jeszcze

[Stella]

I właśnie to jest najpiękniejsza i najmądrzejsza krytyka. Można nie kpić, nie być sarkastycznym i jadowitym.
Im większe mniemanie o sobie, tym tej kpiny więcej. Asie, najprawdziwszy As z Ciebie.
Jak to dobrze, że tu jesteś

Przepraszam Autorkę za tę dygresję.

[EdwardSkwarcan]

Ograne powiadają a stare skrzypce podziwiają

As ma rację i jego podpowiedź jest idealna.

Ja, który nie kocham poezji bez rymów jestem nim zachwycony.
Znudziły mi się strychy i inne gówna czytane ostatnio.
Nudzą mnie też przeciwstawne komentarze w tym dziale.
Niedługo słownika braknie, bo widzimisię krytykantów przerośnie ich wyobraźnię!

Wiersz dla czytelnika przerasta wiele tutaj zamieszczonych.
Mam gdzieś krytykę moich odczuć, bo to jest moje prawo.
Amen.

[em_]

Trochę mnie irytują te życzenia — brzmią tu bardzo banalnie.
Tekst może pozbawiony zmyślnych metafor, ale swoje mówi.
Pozdrawiam