Remanenty po liftingu: Niepoeta

[Dante]

Nie jestem, niestety, poetą,
lirykiem nie będę też wziętym,
bo w ręce mi wpadł nie ten żeton,
gdy stwórca rozdawał talenty.

Nie umiem tak lekko i zwiewnie
wyzłacać kolorów jesieni,
ni w strofach wyjaśniać tajemnic,
jak trawa się wiosną zieleni.

Tak chciałbym z lekkością motyla
swe wiersze w uczucia ubierać
i sprawiać, by chociaż przez chwilę
nadzieja nie mogła umierać.

Nie umiem, lecz po cóż się boczyć,
wszak pan bóg wyrównał mi straty,
bo mogę dziś patrzeć Ci w oczy
tak samo, jak kiedyś, przed laty.

Tak samo jak kiedyś – z uśmiechem
pozwalasz codziennie mi marzyć,
że wciąż jestem młodym człowiekiem,
gdy dłonią dotykasz mej twarzy.

Nie jestem poetą, nie chciałem,
poecie by pewnie wzbroniono
zakończyć wiersz prostym banałem,
że kocham Cię, kocham Cię…



Żono.

[e_14scie]

pamiętam wiersz przed liftingiem

i żeś mnie znowu wzruszył Dantek...

[Nicol]

Rozbrajasz jak WD- 40
Dobre dobre ...

[Leon Gutner]

Nie jestem poetą, nie chciałem,
poecie by pewnie wzbroniono
zakończyć wiersz prostym banałem,
że kocham Cię, kocham Cię…
Żono.

W sprawie pierwszego wersu w cytacie jestem innego zdania .
A zakończenie najładniejsze .

Z ukłonem L.G.

[Dante]

Dięki za miłe słówka, ale ja naprawdę - Leonie - nie czuje się poetą, ot, nie najgorzej (choć trochę staroświecko) rymuję, raczej na wesoło czy satyrycznie, a że czasem się jakiś bardziej liryczny kawałek trafi, to jedna jaskółka wiosny nie czyni.

Pozdrawiam
AD

[Gloinnen]

Lirycznie, lecz wciąż z przymrużeniem oka.
Podoba mi się, choć niektóre rymy mogłyby być zdecydowanie wyższych lotów. (ubierać/umierać )
No ale skoroś niepoeta...

Pozdrawiam,


Glo.

[skaranie boskie]

Ja też miałem niekłamaną przyjemność czytania przed liftingiem.
Tak jak i wówczas - z przyjemnością.

I podaruj żonie od fioletowej małpy