Poczekaj na kwiaty

[alchemik]

Pytaniu, po co w kącie ogródka darń zdzieram i dlaczego
nocą, ukradkiem zgłębiam warstwy znaczeń poległych
w glebie, z ust wydartym ziarnem, odpowiesz kwitnąc
brzaskiem, kiedy pora właściwa przyjdzie na odpowiedź, a ja
wzruszony, palce skrwawię o róży kolec, na jałowym piasku.
.

[Gorgiasz]

Pytanie, po co w kącie ogródka darń zdzierasz i dlaczego
nocą, ukradkiem zgłębiasz warstwy znaczeń poległych
w glebie, z ust wydartym ziarnem? Odpowiesz, kwitnąc
brzaskiem,

kiedy pora właściwa będzie na odpowiedź, lub
nie, wcale,

jeśli w jałowym piasku złożysz rekomendacje.

[alchemik]

Mam trudności z rozszyfrowywaniem glifów emotinkowych.

Mam rozumieć, że kciuk w dół oznacza brak akceptacji rekomendacji.

Ha! Porwałeś mi zdania, a są dwa tylko, a zastanawiam się, czy nie zrobić jednego, tylko kiepski jestem w interpunkcji.
Rozumiesz, taki wylew znaczeń w jednym zdaniu.

[alchemik]

O, teraz jest właściwie, jednym zdaniem, choć złożonym wielokrotnie i mam nadzieję, że nie zaplątane, bo czasy różne i osoby.

[Gorgiasz]

No cóż, pismo obrazkowe się niezbyt sprawdza. A Egipcjanie jakoś sobie radzli (przynajmniej w okresie Starego Państwa i wcześniej).
- tą częścią jestem zachwycony
- tak sobie
- nie podoba mi się. Zdecydowanie. A konkretnie fraza "jeśli w jałowym piasku fałszywe złożę rekomendacje." - niezależnie od apisu. Absolutnie nie koresponduje z całością i jest dla mnie jakaś wydumana i sztuczna.

[alchemik]

Pomyślę, choć jak wiesz, często zamysł autorski, który na siłę chce wrzucić jakąś myśl, nie koresponduje z całością i poetyką utworu.

Zwróciłeś mi uwagę na problem, czyli okaleczenie wiersza, a ja się całkowicie z Tobą zgadzam.
Muszę założenie nieco zmienić.

I masz za to różę również w wierszu.
Jedna dla Miauka.

[Stella]

Dość enigmatycznie, mnóstwo dróg, którymi można pójść, próbując interpretacji.
Jakaś skomplikowana relacja, dużo uczucia, niepewność, obietnice i pogłębiająca się więź. Bardzo osobiście, jak sądzę, bardzo poetycko i bardzo pięknie.

[alchemik]

Bardzo enigmatyczne, powiadasz?
Ech, te skomplikowane drogi, którymi chadzają myśli poety.
Nie mógłby powiedzieć wprost, że tęskni, że czeka, ale się lęka, bo po przejściach, wypatruje jak wiosny i ma nadzieję na wiosnę, i na Nią.

He he, napisałaś, że enigmatyczne, a potem rozłożyłaś na łopatki w kilku słowach.

Dziękuję, Stello.

[Gruszka]

odpowiesz kwitnąc
brzaskiem, kiedy przyjdzie pora, a ja
wzruszony, skrwawię palce o kolec róży
na piasku.

Moje takie trochę - chyba prościej podane.

/piasek/ wystarczy - wiadomo, że jałowy
/odpowiesz - pora na odpowiedź/ - to rozumie się samo przez się, żepora nie na co innego.

a to /kwitnienie brzaskiem/ - ekstra.

Poza tym, na marginesie, zauważyłam, że tematy osobiste - o szczególnej wadze dla ich autorów, są zazwyczaj zagmatwane, albo hermetyczne - jakby autorzy bali się, że ktoś odczyta sekret, o którym piszą (paradoks).

Pozdrawiam

[alchemik]

Tym razem ja bronię swojego powtórzenia, jak lwica, a może lew nawet. Jest jak najbardziej celowe. Nazywa się to redundancją. Wzmocnienie wypowiedzi przez nadmiarowość.
I wiesz, widzisz, że zastosowałem tym razem formę wersów o zbliżonej długości.
Poszedłem raczej na przerzutnie niż rwanie tekstu.
Jałowy piasek, to kolejne dookreślenie w mojej barokowej, a nawet rokokokokowej twórczości.

I masz sporo racji, że poeci zawiązują supły na emocjach osobistych.

Dziękuję, Elu

Jurek