kropka sześć

[zingara]

wojna, wojna mruczy Józef, nie pogrzebią
polskości, pojedziemy na wschód

szybko szybko, nic nie zabieraj,
laleczkę i walizki dowiozą
obiecali - litościwi

zobacz tatko, pomylili wagony
bydlęce! a rampa przeładowana

/nie bój się Heluś/

każdego dnia będzie luźniej,
śnieg przykryje zamknięte oczy

nasyci

później tylko odkryte ciężarówki
zawiozą nas w białą krainę,
nie patrz na zamarznięte ciała

tam raj.

[Gorgiasz]

Niezłe. Smutne i prawdziwe.

[zingara]

Dziękuję:)

[elka]

zawiozą nas w białą krainę,
nie patrz na zamarznięte ciała

tam raj.

Kawałek historii, zamkniętej w kilku słowach.

Pozdrawiam.elka.

[Gloinnen]

Szacun za wybór tematyki, ponieważ coraz częściej słyszy się zewsząd głosy obśmiewające Polaków za pamięć dla dramatycznych wydarzeń z naszej historii. Kpi się z przywiązania do tradycji, korzeni, szacunku zarówno wobec bohaterów, jak i bezimiennych ofiar minionego wieku, naznaczonego dwiema wojnami światowymi.

W polskojęzycznych ośrodkach opiniotwórczych mówi się o swoistej nekrofilii, pielęgnowaniu kultu martyrologiczno-funeralnego, zarzuca zaściankowość, anty-postępowość, zafiksowanie na uwsteczniających mentalnie i społecznie mitach. Polska historia i związane z nią rozmaite formy upamiętniania oraz oddawania czci, zajmują zatem drugie miejsce po Kościele Katolickim, jeśli chodzi o cel tej powszechnej szydery.

Dlatego cieszy mnie, że znajdują się jeszcze Autorzy, którzy nie ulegają tej tendencji. A wiersz napisany został w sposób bardzo dobry. Oszczędny, wyważony, operuje szczegółem i autentyzmem. Nie ma w nim patosu, dydaktyki, pomnikowości, nachalnego wciskania emocji. Właśnie dzięki temu te wersy brzmią wyjątkowo przekonująco i poruszają czytelnika. Staje się on niejako mimowolnym świadkiem tamtych wydarzeń, które, choć poetycko przetworzone, wciąż nie tracą swojego realizmu.

Końcówka rewelacyjnie łączy ukazaną w krzywym zwierciadle ziemię obiecaną (w tym kontekście brzmi to jak gorzka ironia dziejowa) i motyw śmierci. Bo summa summarum raj jest rzeczą ostateczną.

Pozdrawiam,

Glo.

[Gruszka]

Po komentarzu Glo - już nic dodać, nic ująć.
Brawo, Ewa za wiersz, o którym moją opinię już znasz skądinąd.

[zingara]

dziękuję za komentarze, jest mi bardzo miło za tak dobre przyjęcie wiersza:) pozdrawiam

[eka]

Podmiot jak narrator wszystkowiedzący, zasygnalizowany w części 1. wersu, bo rozumiem, że dalej to wyłącznie kwestie Józefa i dziewczynki.
Hm... czasami tragizm ironii jest jedynym, który pozwoli uporać się ze swoimi emocjami, z losem Sybiraków.
-----------
Miałam Ich w rodzinie (już odeszli), z Innymi organizowałam spotkania. Pomagałam w wydawaniu sybirackich wspomnień i wierszy.
Ciekawe, jak by przyjęli ten punkt, perspektywę.

Dobry wiersz, zatrzymuje.
Pozdrawiam.

[zingara]

eka dziękuję za pozytyw

[lczerwosz]

Dobrze napisane i dobrze, że napisane.