On i Ona

[coobus]

zatrzymali się w zmęczeniu
tak bezbronni jak ich ciała
on i ona oszroniona
i ich przeszłość zmatowiała

zapragnęli oddech złapać
wymienili kilka spojrzeń
zdjęli bagaż zbędnych pytań
niepotrzebny w dalszej drodze

nieugięci nierozłączni
bliskość dłoniom zawierzyli
w zaciśniętych bruzdach zmarszczek
zasklepiły się szczeliny

bo im dalej to wciąż bardziej
bo im mniej to coraz bliżej
ze spokojem spoglądali
na rozsiane w polu krzyże

bez obawy i bez żalu
jakby życie było wierszem
powolutku poszli dalej

pierwszym krokiem

i znów pierwszym

[EdwardSkwarcan]

Na zwyczajnych, niewyszukanych i ujętych w docierający sposób do ........
znakomity wiersz. Resztę sobie dopiszą Ci z symbolastej bieli heh
Podstawą nie strychy, bagna, piwnice i inne rekwizyty, lecz odpowiednie korzystanie ze słownika przodków.

[skaranie boskie]

Tak, wiersz nastrojowy, utrzymany w dość staromodnej, ale przecież pięknej, liryczno-romantycznej tonacji. Na pewno dla tych ze srebrnymi wiankami (nie pomijajać małpy), zdecydowanie milszy, niż wypełniony wspomnianymi prze Edwarda, współczesnymi rekwizytami.
Zresztą, czy na pewno współczenymi? Czyż wielcy pióra ich nie używali ze swadą podobną tej, z jaką Coobus użył najprostszych słów? Wszak nie użyte słowa świadczą o wierszu, ale sposó, w jaki użyte zostały.

[alchemik]

Resztę sobie dopiszą Ci z symbolastej bieli heh
Podstawą nie strychy, bagna, piwnice i inne rekwizyty,

Rozbawiłeś mnie Edwardzie.
Symbolastość i w rymowanych zwłaszcza u wielkich romantyków.
Ja nie odżegnuję się od żadnej formy.

U Ciebie Coobi, symbolastość jest w prostocie i jak to słusznie zauważył skaranie, w odpowiednim złożeniu słów, tak że ta prostota i niezwykłość zwykłości staje się magiczna.

Puenta w swojej prostocie, z kolei, to kwintesencja pewnej życiowej filozofii.
To powtórzenie pierwszego kroku jest cudowne.

A tak, w ogóle, to ja tu słyszę piosenkę.
Wiersze często rzucają mnię się na uszy.

Pozdrawiam
Jerzy

[Leon Gutner]

Cóż nie umiem dodać niczego więcej niż moi szanowni przedmówcy .
Chciałbym umieć podawać emocje i zwykłe słowa w taki sposób .
Chciałbym aby ten bastion rymowanej liryki trwał jak najdłużej .

Poruszony i zachwycony L.G.

[Gajka]

Coobi
Jak zawsze - piękna poezja

[Malwina]

Nie muszę się niczego domyślać, biorę za swoje i przytakuję, oj, tak właśnie, nikt by tego lepiej nie ujął:)

[eka]

Urzekająca prostota.

[Gruszka]

Oj, lubię - prosty kontekst poprowadzony bezpretensjonalnie, naturalnie.
A za nim druga warstwa, wprowadzająca w ogrom refleksji na temat życia, jego upływu, trwania razem.
A polne krzyże - genialne i ujmujące.
Jest obraz, jest kontekst, jest dwuwarstwowość i jest dojrzałość, o której świadczy wspomniana prostota.
Tylko wielcy tak potrafią.
Zachwycam - po raz kolejny

[Liliana]

Każda zwrotka jest doskonałością. Zabieram całość.
Z podziwem, Liliana