milczenie pokus

[alchemik]

tak wiem jestem niepokorny bowiem milczę
pełnymi zdaniami krzyczę ciszę zabijam komary
uskrzydlone harpie brzęczą mi w mroku który noszę
w torbie z zeszłorocznymi zakupami z wyprzedaży

używanych dusz abgrejdowanych świeżym sumieniem
prasowanym pod ciśnieniem opinii jedynie słusznych
poglądów na temat polityki miłości napędzanych
chemią hormonów produkowanych na bazie jaskółczych

gniazd nieruchomości śmigłych grotów kolących
niebo choćby bez aniołów byleby z tobą nieznajomą
zadomowioną od dawna pod pazuchą w miejscu
gdzie nie dochodzi złudny spokój ciszy przed burzą

a na krańcu świata domek i pokój z widokiem
na sąsiednią galaktykę basen podwodny ogródek
sypialnia obszerne łoże z baldachimem liści
dwoje kochanków zastygłych w bursztynie

[Stella]

Burza potrafi być cudowna. Kocham je. Stalowe skłębione chmury, bursztyny i domki na małych krańcach świata, gdzie czeka ktoś w pokoju z widokiem... na przyszłość.

Piękna liryka. Bardzo w Twoim stylu

[witka]

Baśniowo.

[Gajka]

pełnymi zdaniami krzyczę ciszę

Rzadka umiejętność, ja umiem tylko z pamięci recytować ciszę.

Piękny wiersz

[Gruszka]

/niebo choćby bez aniołów byleby z tobą nieznajomą
zadomowioną od dawna pod pazuchą w miejscu/ lir,ycznie, romantycznie,
ale nie przesłodziłeś w kontekście całego tekstu.
Ładnie.

[skaranie boskie]

Ja to się nie znam zbytnio na wolnej poezji, ale coś chyba jest w tym wierszu.
Podoba mi się motyw krańca świata z ogródkiem i przyległościami. U mnie kiedyś na końcu świata był wieczór. Jedno drugiego nie wyklucza.

[biegnąca po fali]

Pięknie, Jurku

[lczerwosz]

jednym zdaniem tyle powiedzieć
postaw chociaż jedną kropkę.

[alchemik]

As postawił kropkę.

[tojatwoja]

As postawił kropkę.

Dobrze współgracie

A wiersz jest piękny, szczególnie mnie biorą dwie ostatnie strofy.