tertio limes

[Napoleon North]

a gdy już słońce wpadnie w szklankę
zostanę tutaj z telerankiem
wyprzedzę wiadomości

na siłę mamy cień pomocy
przechodząc w wartkim tłumie nocy
strumieniem bez hamulców

obsadzę tertio limes nami
by zakosztować snów z bogami
oderwać liście z wiatrem

do okna znów zapuka szczęście
zastanie puste sienie i obejście
ktoś wepchnie w usta nam ciąg wody

zaś tama pusta pani próżna
rozsadzi serce na kawałki
lodowym grzmotem pod palmami
powita wiosnę
z
maluszkami

[skaranie boskie]

Interesujący ten wiersz.
Znalazłem w nim odniesienia do aktualnej sytuacji (teleranek i wiadomości), do mitologii (sny z bogami) a nawet do - o zgrozo! - dostrzegłem elementy proroctwa (przechodząc w wartkim tłumie nocy strumieniem bez hamulców).
Tak, pamiętam takie strumienie bez hamulców i aż mnie ciarki przeszły, gdym pomyślał, że mogłyby się powtórzyć. To prawda - historia lubi powracać, ale ponoć najczęściej w formie parodii. Jest więc nadzieja snów z bogami...
Jedno zastrzeżenie:

do okna znów zapuka szczęście
zostanie puste sienie i obejście

Nie wiem, jak powinien brzmieć podkreślony wyraz.
Jeśli chodzi o czasownik "zostać", to chyba należałoby napisać "zostaną puste sienie(...)".
Ale może tu chodzić o inny czasownik, mianowicie "zastać". Również wtedy należaloby coś zmienić. Konkretnie "o" w "a".
Ogólnie uważam, że to dobry wiersz jest. Wolny, acz nienachalnie rymowany.

[Napoleon North]

Poprawione

Dzięki

Horus

[Stella]

Skaranie wyczerpał temat. Dobry wiersz. Pozdr.