miraż

[AS...]

każda chwila zostaje
przemielona

czas rozsypuje się
tuż za nami
przeszłość
z pustynnego piasku

budujemy zamki
nocą
pełną białych plam

[czochrata]

interesujące...

[Marcin Sztelak]

bardzo dobry.
Pozdro.

[Gloinnen]

Miło mi znów Cię czytać

Moim zdaniem doskonale napisany wiersz, dokładnie tak, jak lubię.

każda chwila zostaje
przemielona

Ciekawy opis. Zastanawiam się nad interpretacją, bo kojarzy mi się to z wielokrotnym powracaniem pamięcią do minionych wydarzeń, z przeżywaniem wciąż na nowo tego, co już się nie powtórzy. Choć w naszej wyobraźni możemy szukać alternatywnych scenariuszy. To raczej nie pomaga, prędzej dołuje jeszcze bardziej, ale czasem tak właśnie bywa.

czas rozsypuje się
tuż za nami
przeszłość
z pustynnego piasku

budujemy zamki

Nieustannie podążamy naprzód. Chwila teraźniejsza jest realna, namacalna, istotą życia jest właśnie nieustanna wędrówka, niemal niemożliwa do uchwycenia tymczasowość.
Z jednej strony - czas teraźniejszy nigdy się nie kończy, trwa zawsze.
Z drugiej, nie można go zatrzymać, zbadać, zarejestrować, gdyż rozsypuje się właśnie...
Wszystkie nasze działania, to, co tworzymy tu i teraz, przestaje niemal natychmiast istnieć, stąd te zamki na piasku.

Doskonale opisane studium ulotności.

Przy okazji - w nawiązaniu do pierwszej strofy - skoro przechowujemy we wspomnieniach tę rozsypaną w piach nietrwałą teraźniejszość, to należy jednocześnie zwrócić uwagę na to, że pamięć ludzka jest instrumentem idealnie zawodnym. To jest właśnie - przynajmniej dla mnie - ten tytułowy miraż. Jeśli pamięć to pochodna naszego umysłu, równie dobrze możemy w nią ingerować, mniej lub bardziej świadomie, a nawet podświadomie, bawić się wydarzeniami, układać po swojemu jak klocki, wypróbowywać rozmaite konfiguracje i budować - jak zamki - kolejne wersje przeszłości.

nocą
pełną białych plam

Podobno procesy związane z pamięcią zachodzą w czasie snu, a więc nocą. "Białe plamy" - może chodzi o niezbadane jeszcze obszary naszego umysłu, w które dopiero przeszłość musi zostać wdrukowana?

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Bardzo mi się to kojarzy z klepsydrą
Puenta, jak to przeważnie u ASa, mocna.

Pozdrawiam