paradoks Czomolungmy

[AS...]

kiedy zdobędziesz najwyższy szczyt

żadna inna góra nie ma znaczenia

kiedy nie zdobędziesz najwyższego szczytu

[tabakiera]

Niezbyt wiele tu środków poetyckich, myśl bardziej filozoficzna.
Musiałam się pod nią wpisać, bo zatrzymała.

Gdy człowiek osiągnie wszystko nie ma już nic przed sobą. Często wtedy zmienia dziedzinę albo (mówiąc trywialnie) traci chęć i energię, nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości, nie rozwija się.

Jeśli masz na celu najwyższy szczyt i go nie zdobędziesz, też liczy się tylko on. Mniejsze mogą być wprawką, ale nie cieszą.

Można jeszcze o tym długo.
Właśnie dlatego, że napisałeś krótko - jest co rozwijać, choć myśl przejrzysta,

pozdrawiam.

[eka]

Każdy myślę, ma taki prywatny z czymś/z kimś paradoks zdobywania "szczytu" lub nie.
Co jest gorszą sytuacją?

Zależy od naszego charakteru, chyba.

Super to rozpisałeś.
: )

[AS...]

myśl przejrzysta, ale odpowiedzi nie są proste;
kiedyś jednemu z wielkich himalaistów zadano pytanie:
dlaczego ludzie chodzą po górach?
odpowiedź była krótka
- bo są

pozdrowienia również

Dodano -- 11 mar 2017, 9:01 --

Eka, dziękuję
paradoks chyba polega na tym,
że każdy z nas żyje w cieniu wielkiej góry

https://www.youtube.com/watch?v=-Yryq4DytYY

[biegnąca po fali]

Nie wiem czy można osiągnąć wszystko. Zawsze jest przecież jakieś dalej.
Inna fascynacja, cel do którego dążymy. Zresztą... wszystko jest pojęciem względnym.
Jak wszystko. No prawie wszystko.

[alchemik]

Myśl przejrzysta i złota, albo srebrna od śniegu na lodowcu, gdzie zamiera przyroda, a żyją uniesienia ludzkich pragnień.
Jednak, jako myśl raczej.
A więc w Aurea dicta,Jurku.

Nie, żebym odmawiał jej poetyckości okruchu.
W żadnym razie.

Jurek

[eka]

Eka, dziękuję
paradoks chyba polega na tym,
że każdy z nas żyje w cieniu wielkiej góry

https://www.youtube.com/watch?v=-Yryq4DytYY

Link nie działa, szkoda.
A ja poszłam bardziej realnie w rozważaniach, stawiamy sobie wielki cel, bywa że po wielu trudach, tak jak zdobycie Mount Everestu, jest on na wyciągnięcie dłoni.
Ale wtedy zaczyna być niebezpiecznie. Jeżeli kolejnego nie potrafimy znaleźć.

-------------------------------------------------------

Jednak, jako myśl raczej.
A więc w Aurea dicta,Jurku.

Nie, żebym odmawiał jej poetyckości okruchu.
W żadnym razie.

kiedy zdobędziesz najwyższy szczyt

żadna inna góra nie ma znaczenia

kiedy nie zdobędziesz najwyższego szczytu

Środków poza kompleksową metaforą okrucha - brak. Ale. Zapis w tych trzech liniach wzmacnia treść, wers drugi idealnie łączy się z 1. i 3.
Konstrukcja nierozerwalna i urzekająca w refleksji. Ontologiczna harmonia.
Zniszczenie jej w zapisie zdania złożonego byłoby artystycznym wykroczeniem.

[alchemik]

Pełna zgoda, Ewo.
U mnie link działa.
Powtórzę go za Jurkiem

https://www.youtube.com/watch?v=-Yryq4DytYY

[eka]

A teraz tak, dzięki Jerzy, działa... góry są piękne, nawet kiedy ranią.

[AS...]

Ewuś, Jurku
dzięki za refleksje

Eka

A ja poszłam bardziej realnie w rozważaniach, stawiamy sobie wielki cel, bywa że po wielu trudach, tak jak zdobycie Mount Everestu, jest on na wyciągnięcie dłoni.

piękna definicja staffowskiej afirmacji...