villa notte

[Miladora]

ostatnie błyski lśnią w tarczy ratusza
złocenia murów szarzeją ołowiem
i stukot kopyt oddala się w czasie

wieczorny Kraków w blask nocy wyrusza
otoczką świateł lamp witryn i zdobień
usypia ptaki i składa w poddasze

gęstnieje ciemność ubita w foluszach
na tyłach domów samotny przechodzień
skrada się cicho herb ziewa na blasze

pan Piotr ramiona przeciąga ukradkiem
przymyka oczy w zadumie nad miastem
które go rano znów zbudzi hałasem




(forma dawnej włoskiej villanelli przedklasycznej)

[Nicol]

Ho ho eksperyment nie lada i obrazek zgrabnie wyrysowany
Zwłaszcza ten ziewający herb na blasze jak ciacho do

[Gloinnen]

Podoba mi się, bardzo plastyczny opis, przemawiający do wyobraźni. Jakbym tam była i widziała to, o czym opowiadasz. Znać duszę malarki, wrażliwej na szczegóły, koloryt, grę światłocieni... Według mnie to niezwykle udana, nastrojowa impresja. No i zważywszy jeszcze, że przedstawiasz mój ukochany Kraków...




Pozdrawiam,


Glo.

[P.A.R.]

villa zwija się jak żmija
chociaż nijak jej do kija
co ją nabrał żeby zaćpać
niczym każda co pod zastaw ...


lat nie liczy ...

[Ewa Włodek]

no, Kraków wieczorkierm wypisz, wymaluj, Mila...



Pozdrowieńka liczne a ciepłe...
Ewa

[Miladora]

Dzięki, kochani - Nicol, Glo, Ewuńka - PARek też.

To wiersz z cyklu "krakowskie pory roku".
Miło, że się (chyba wszystkim) spodobał.

PAReńku - latka możemy sobie policzyć na zapleczu, dobrze?

Dobrego wszystkim

[Leon Gutner]

Ładny nastrojowy rzut oka na miasto .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Na Kraków warto rzucić okiem, Leonku.

Dzięki i dobrego wieczoru.