Skarb

[tabakiera]

W Gdańsku na deptaku
szmaragdowy ptak
z dykty miał skrzydełka
zbite byle jak.

Cichuteńko gdakał,
gdy wpadł w rzewny ton,
tuptał, wił się, płakał,
bił oktawy w dzwon.

A gdańszczanka Magda
miała z ptakiem pakt.
O słodkich biszkoptach
wpisano do akt.

Za szczyptę uśmiechu
i słodycze Magdy
ktoś dostał od ptaka
cudowne szmaragdy.


tekst do ćwiczeń logopedycznych dla bezkrtaniowców

[biegnąca po fali]

Pamiętam
Wiesz, jakiś bliski mi ten ptak. Odnajduję w nim siebie.
Głupie, co?

[tabakiera]

To poczciwy, natchniony, kolorowy ptak, choć z lekka zaniedbany.
Może jednak się mylę, każdy może przecież zobaczyć go inaczej.

Dlaczego głupie?

[alchemik]

Zanim odpowiem na sam wiersz, to tutaj bardziej osobiście.
Znam autorkę i bardzo mi imponuje.
W swojej rodzinie mam przypadki dysleksji.
Skadinąd inteligentna ponad miarę osoba ma trudności z postawieniem przecinka, czy odpowiedniego ortograficznie znaku.
Czasem ma trudności z zapisem zdania w ogóle. Bo przecież, jak tu nie mieć trudności, gdy od urodzenia mylisz lewą rękę z prawą, nie mówiąc o stronach świata.
Piotruś, pallas, jest taką skrzywdzoną przez los osobą. Ogromnie mu współczuję i często mam ochotę pomóc.
Piotruś nie pogniewa się, że o tym wspominam, bo należy do grona moich przyjaciół.
Dorotce nie trzeba.
To ona pomaga innym.
Swoją słabość przekuła na siłę.
Można i tak.
Lecz ile potrzeba przy tym woli i samozaparcia.
Przecież, to ja często prosiłem tabakierkę o sprawdzenie mojej interpunkcji.

Ten wiersz, to oczywiście nie żaden liryk.
Radosny, w swojej prostocie i skomplikowany w dżwięczeniu, wymawianiu krtaniowym.
Wiecej powinna opowiedzieć Dorotka.
To cudowne, gdy poetka tworzy takie teksty do pracy w swoich działaniach logopedycznych.
Poezja powinna docierać wszędzie.
Jestem pełen uznania, Dorotko, tabakiero pełna, z kolei, moich znaków interpunkcyjnych.

Jurek

[biegnąca po fali]

Bo żal mi ptaka, który istnieje tylko w wierszu.

[tabakiera]

Nieprawda, Ewo.
Widziałam takie ptaki w realu.

Jurku, nie w mojej pracy, napisałam ten tekst dla koleżanki logopedki. Stosuje go jako narzędzie do pracy, również z dorosłymi.

Daj spokój, są większe nieszczęścia od dysleksji, wszystko da się ogarnąć.
Trzeba troszkę więcej popracować, włączać kontrolę.
To uczy pokory i sumienności, same korzyści.


W moim przypadku tylko prawo jazdy jest wykluczone, zabiłabym siebie i wszystkich wokół albo padła na zawał.

Dzięki.

[alchemik]

A o czym ja mówiłem?
Ach! O kontroli, samozaparciu,woli.
No tak, to szczegóły.

A sam wiersz?
Lekki jako ten ptak mimo tych złożeń krtaniowych.
Gdańsk.
A pamiętasz może ulicę tego kartonowego objawienia?
Ptak, albo motyl napędzany ruchem kijka.
Nazwa Gdańsk w sam raz nadaje się do tych ćwiczeń.
Ale ja tu sobie tak gderam. Zdybałaś mnie na zdawkowej nostalgii.

[Łucja]

Przyjemna historyjka, Ptaki to wspaniałe zwierzęta. Chciałabym nim być. Dobranoc Tabakierko

[tabakiera]

Dzięki, Łucjo.

[Gruszka]

I to jest warsztat! Poezja, która spełnia zadanie - bardzo konkretne, a jednocześnie uniwersalnie piękna.
Brawo!