miasto nie jednej duszy

[Napoleon North]

zamglony widnokrąg zatrzymuje wzrok
płuca wdychają klimatyczny czad
usiłowałem zatrzymać pocztówki
lecz portfel wyparował

bezmyślnie oblizuję usta
i tak spadnie deszcz
mam nadzieję
że to otworzy moje ręce

muszę zaczerpnąć twoich ust
gubię się wśród gradu krytyki
chcę być sobą a nie nią
mam wielkie plany

zbuduję karmnik
dla ...
ptaków

[eka]

portfel wyparował

bezmyślnie oblizuję usta
i tak spadnie deszcz
mam nadzieję
że to otworzy moje ręce

Zatrzymała ciekawie rozpisana nadzieja na otwarcie rąk przez deszcz - ładna, subtelna fraza zmywająca nawet metaforyczny smog.

[skaranie boskie]

Też zwróciłem uwagę na nadzieję otwarcia rąk.
Bardzo dobra fraza.
Brawo, Napoleonie.

[tabakiera]

Pierwsza strofa, z tym wyparowanym portfelem, przeniosła mnie w praskie klimaty.
Tak to bywa, jak się człowiek w miejskim gąszczu zamyśli.
Zastanawiam się, czy to karmnik dla niewinnych ptaków, czy może plotkujących wróbli.
Przed wielokropkiem niepotrzebna spacja.