dzień... Ojca

[Łucja]

kamiennym ruchem warg
wykutych mrokiem cienia
i krzykiem ludzkich skarg
śmierć duszy w dzień zbawienia

rozpaczą ludzkich dusz
co w krzywdzie tkwią bez winy
miałeś na imię: Strach
i Demon i Trup Siny

płonę! żar iskry sypie
grzmi w oczach błyskawica
i wodospadem kipię
i prę i prę jak lwica

dość twoich krętych dróg
bolesnych snów we łzach
przeszłość- toksyczna miłość
i twoje DNA

dziś słońce budzi dzień
bez lęku piękny świat
dłoń w ogniu nowy świt
chcesz zbawiać- sam się zbaw

i ziemia groby czyni
niech będzie niczym piórko
nie wierzę w życie zmarłych
nie jestem twoją córką!

[Gruszka]

Łał! Albo auć!
Taka porcja emocji, że czyta się jednym haustem.
Podoba!

[Łucja]

Łał! Albo auć!
Taka porcja emocji, że czyta się jednym haustem.
Podoba!

Dzięki Gruszka

[Leon Gutner]

Bardzo lubię takie tematy takie formy i takie pisanie .
Przypłynąłem z czystą przyjemnością .

Z uznaniem L.G.

[Łucja]

Dzięki, miła opinia zawsze czule łechce
Co nie znaczy, że z niemiłej też się nie ucieszę