obcy

[Łucja]

stał gdzieś po lasem mały dom
w zieleni sadów szumie liści
hen hen w oddali daleko stąd
ktoś w nim marzenia ziścił

szarość wypełnił ciepłą nocą
plastrem zalepił poranione ręce
zieleń nadziei w nich zostawił
i drogę wskazał sercem

ot jakiś spokój mnie ogarnia
i patrzę w gwiazdę na północy
a ona świeci jak latarnia
szczęściem- jak moje oczy

Antoniemu Lange

[Leon Gutner]

Dedykacja więc pominę milczeniem zaburzenia rytmu .
Klimat jaki lubię

Z przyjemnością L.G.

[Stella]

za Leonem, pozdrawiam

[alchemik]

Bardzo ładne i nastrojowe, Łucjo.

Też nie chcę rozbierać.
Całość robi wrażenie.

[Łucja]

Dedykacja więc pominę milczeniem zaburzenia rytmu .
Klimat jaki lubię

Z przyjemnością L.G.

Bardzo mi miło

Dodano -- 18 mar 2017, 1:31 --

za Leonem, pozdrawiam

dziękuję

Dodano -- 18 mar 2017, 1:33 --

Bardzo ładne i nastrojowe, Łucjo.

Też nie chcę rozbierać.
Całość robi wrażenie.

[tabakiera]

Na miejscu autorki zadbałabym o konsekwencję w rymowaniu - abab.
Rymy są ładne, w większości niedokładne, ale zabrakło ich w pierwszym i trzecim wersie drugiej strofy.
W wierszu gubię rytm.
Jeśli chodzi o treść - podoba mi się pierwsza strofa, jest naturalna w swojej prostocie, obrazowa.
W drugiej powtarza się już użyta zieleń, w dodatku "zieleń nadziei" brzmi bardzo wtórnie. Zieleń jest symbolem nadziei, nadzieja ma kolor zielony i te sprawy...
Wskazanie drogi sercem też mocno zużyte i z lekka patetyczne.
W ostatniej strofie podmiot liryczny opisuje swoje wrażenia, co przypomina (tylko budową treści, nie strof i rymów) sonet.
Tak sobie myślę, że skoro przyszedł do głowy taki pomysł (opis domu, potem własne przeżycia), można by było się o niego pokusić.

Po szczęściem, przed myślnikiem, powinna być spacja.
Nie wiem, czy nie lepiej zamiast "i patrzę" napisać "gdy patrzę".

Pozdrawiam.

[Łucja]

Bardzo dziękuję za konkretne podpowiedzi Tabakiero. Dużo pracy przede mną. Porozkładam wiersz na części i spróbuję umieścić myśl w sonecie.
Chyba szuflada się kłania
Dzięki